Z wizytą w Soplicowie: Bigosu smak przedziwny

Bigos – to potrawa! Kulig – to zabawa!

— Pol, Wincenty, Przypowieści pana Wełdysza

• Pan Tadeusz
  • o polowaniach
• Sienkiewicz, kapuściane głowy
• W. Potocki, kapusta z bigosem

Bigos hultajski

• Kitowicz, bigos hultajski
• Witwicki, barszcz z bigosem
• Szczeniowski, bigos hultajski czyli bzdurstwa
• Prus, przepis

Bigos ciężkostrawny

• Kamiński
• Ejsmont
• Hašek
• Makuszyński, szatan

Bigos narodowy

• Makuszyński, ozór po polsku
• Piłsudski, konstytucja
• Bryll, Co o bigosie pisać narodowym? (parafraza Norwida)

Przepis

Trzeba garnek wziąć. Dość duży. Tak nas uczy doświadczenie. W trakcie bowiem gotowania I ciągłego próbowania Bigos kurczy się szalenie. W ten to garnek (Jak od dziecka w nas wpajano) Kilka kapust daje się: Więc krojoną prosto z główki, Więc kiszoną, Tudzież pasteryzowaną. (Ta ostatnia to są nasze kapuściane głowy, Co niestety w tej postaci tylko idą jako towar eksportowy). Co tam mamy z resztek mięsa ładujemy w tę kapustę, Byle nie ogryzki jakieś, No i byle nie za tłuste. Na przyprawy kolej: Trochę trzeba wrzucić w tę kapustę angielskiego ziela, Liść laurowy vel bobkowy, Jałowcowych jagód (jak mawiano dawniej) małowiela, Grzybów, co nadadzą bigosowi taki bukiet aromatów, Że na zapach, to wysiada przy bigosie każdy bukiet kwiatów. W końcu śliw suszonych parę wrzućmy w pary kłęby, Pestki przedtem usunąwszy. Ze względu na zęby. Gotujemy jak najdłużej. Tydzień, a czasami nawet dwa. Kto cierpliwszy ten, rzecz jasna, wiele lepszy bigos ma. Dobry jestem człowiek więc i tego nie ominę, Że w ostatniej fazie, To czerwonym trzeba bigos podlać winem. Teraz bigos co to jest, jak sądzę, wiecie. To jest właśnie to, co wszyscy o zimowej porze roku jecie. Oraz to, co aktualnie dzieje się na świecie.

— Kern, Ludwik Jerzy, Bigos, Przekrój nr 2686 (50/1996), s. 42

◀️ Poprzedni	📜 Spis wpisów	Następny ▶️
⏮️ Pierwszy	🎲 Losowy wpis	Najnowszy ⏭️