Co się święci?

Dziewczynki z podkrakowskiej wsi ze święconką w 1937 r.

Za chwilę Wielka Sobota, więc zapewne wielu z Was, nawet jeśli na co dzień nie chodzicie do kościoła, zaczniecie przygotowywać wielkanocne koszyki do święcenia. Co powinno się znaleźć w takim koszyku? Jakiś czas temu zrobiłem wśród Czytelników tego bloga małą ankietę. 100% respondentów stwierdziła, że do swoich koszyków wkładają wędliny, jajka i sól. 75% dorzuca jeszcze chleb i inne wypieki, a połowa -- także chrzan i rzeżuchę. W koszykach 39% ankietowanych można też znaleźć masło i czekoladę, tylko 25% wskazało jeszcze owoce, a 13% -- wodę.

Co do koszyka?

Niestety liczebność próby (N=8) nie pozwala, by uznać ją za reprezentatywną dla ogółu Polaków. Zamiast więc robić badania statystyczne, zobaczmy jakie informacje na ten temat możemy znaleźć w Internecie. Na koniec Wielkiego Postu przypada zawsze wysyp porad typu „Co włożyć do koszyczka wielkanocnego?”, publikowanych zwykle przez parafie, sieci handlowe i portale internetowe. Rzućmy okiem na kilka z nich.

Koszyk wielkanocny według gazetki Biedronki

Najciekawsze dla mnie jest to, że wszystkie te źródła nie tylko podpowiadają, co należy umieścić w koszyczku, ale też niejako uzasadniają ich wybór, objaśniając symbolikę poszczególnych produktów. Zdarzają im się wprawdzie nieco różnić w szczegółach, jednak przeważnie zarówno listy produktów, jak i przypisane im znaczenie, są dość powtarzalne. Przejdźmy więc od razu do podsumowania (listę źródeł znajdziecie w przypisach).

Najczęściej i na pierwszych miejscach wymieniane są: chleb, jajka, sól i wędliny. Jeśli chodzi o ich symbolikę, to w przypadku chleba jest ona wyraźnie eucharystyczna, a więc chrześcijańska: chleb to Ciało Chrystusa. Natomiast jajka (często w postaci kraszanek czy pisanek) to już symbol nowego czy odradzającego się życia i chociaż może to się kojarzyć ze zmartwychwstaniem Chrystusa, to samo słowo "zmartwychwstanie" się tu jednak nie pojawia. Sól jest szczególnie obładowana znaczeniami: gościnność, prawda, sens życia, a nawet nieśmiertelność. A do wędlin jeszcze wrócimy.

Na dalszych miejscach pojawiają się: pieprz (jeśli jest, to zawsze wymieniany razem z solą), baranek, ciasta i chrzan. Pieprz symbolizuje ponoć "porozumienie między ludźmi a przyrodą", ciasta (głównie babki) -- umiejętność i doskonałość (dlatego podkreśla się, iż muszą być upieczone w domu, a nie kupione w sklepie), a chrzan -- zwycięstwo Chrystusa nad męką. Trzeba przyznać, że coraz kreatywniej. W przypadku baranka nie chodzi o prawdziwe jagnię, a o figurkę baranka -- symbolizującego, w zależności o źródła: Chrystusa zmartwychwstałego, zwycięstwo życia nad śmiercią i dobra nad złem, albo pokorę i łagodność. Figurka może być zrobiona z masła, cukru, ciasta, czekolady albo gipsu (w ostatnim przypadku raczej niejadalna).

Według niektórych źródeł do koszyka można dorzucić też jeszcze ser (być może chodzi tu o twarogową paschę, chociaż na obrazkach pojawią się plasterki żółtego sera z dziurami), masło, czekoladę (zapewne w postaci baranka) oraz wodę.

Co może zaskakiwać, a niektórych może nawet szokować, to że w wielu przypadkach owe uzasadnienia wyrażają się takimi słowami jak: „daje”, „przynosi”, „chroni”, „zapewnia”, czy „gwarantuje”, co świadczy o tym, że święconym wiktuałom przypisuje się nie tylko znaczenie symboliczne, ale także działanie magiczne. Najwięcej tego typu zabobonnych sformułowań znalazłem na witrynie internetowej pewnej parafii rzymskokatolickiej (!), ale w innych źródłach też się przewijają. I tak, chleb oraz masło przynoszą rzekomo pomyślność i dostatek, jajka zapewniają płodność (podobne działanie może też mieć zajączek z czekolady), a wędliny dają i zdrowie, i płodność, i dostatek! Sól oraz woda oczyszczają z grzechów, chrzan daje krzepę, a pieprz gwarantuje prawidłowy rozwój zwierząt gospodarskich.

Cytaty biblijne

W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: „Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.” Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba. A gdy rozmawiali o tym, On sam stanął pośród nich i rzekł do nich: „Pokój wam!” Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha. Lecz On rzekł do nich: „Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? […]” […] Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i pełni byli zdumienia, rzekł do nich: „Macie tu coś do jedzenia?” Oni podali Mu kawałek pieczonej ryby. Wziął i jadł wobec nich.

— Ewangelia wg św. Łukasza, rozdz. 24, wersy 33–43, w: Biblia Tysiąclecia, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2003

A wstawszy o tej godzinie, wrócili do Jerozolimy i zastali zgromadzonych jedenastu i tych, którzy z nimi byli. Ci mówili: „Pan naprawdę zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi.” Oni zaś opowiedzieli, co się stało w drodze i jak go poznali przy łamaniu chleba. A gdy to mówili, sam Jezus stanął pośród nich i powiedział do nich: „Pokój wam.” A oni się zlękli i przestraszeni myśleli, że widzą ducha. I zapytał ich: „Czemu się boicie i czemu myśli budzą się w waszych sercach? […]” […] Lecz gdy oni z radości jeszcze nie wierzyli i dziwili się, zapytał ich: „Macie tu coś do jedzenia?” I podali mu kawałek pieczonej ryby i plaster miodu. A on wziął i jadł przy nich.

— Ewangelia Łukasza, rozdz. 24, wersy 33–43, w: Uwspółcześniona Biblia Gdańska, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2003

Reszta uczniów dobiła łodzią, ciągnąc za sobą sieć z rybami. […] A kiedy zeszli na ląd, ujrzeli żarzące się na ziemi węgle, a na nich ułożoną rybę oraz chleb. Rzekł do nich Jezus: „Przynieście jeszcze ryb, któreście teraz ułowili.” Poszedł Szymon Piotr i wyciągnął na brzeg sieć pełną wielkich ryb w liczbie stu pięćdziesięciu trzech. […] Rzekł do nich Jezus: „Chodźcie, posilcie się!” […] A Jezus przyszedł, wziął chleb i podał im – podobnie i rybę.

— Ewangelia wg św. Jana, rozdz. 21, wersy 8–13, w: Biblia Tysiąclecia, Poznań: Wydawnictwo Pallottinum, 2003

Błogosławieństwa

Chlebie Żywy, który zstąpiłeś z nieba i dajesz życie światu, pobłogosław ten chleb i wszelkie świąteczne pieczywo na pamiątkę chleba, którym nakarmiłeś słuchających Ciebie wytrwale na pustkowiu i który wziąłeś w swoje święte i czci godne ręce, aby go przemienić w swoje Ciało.

— Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, t. 2, Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2010, s. 256

Baranku Boży, Ty pokonałeś zło i obmyłeś świat z grzechów, pobłogosław to mięso, wędliny i wszelkie pokarmy, które będziemy jedli na pamiątkę baranka paschalnego i świątecznych potraw, jakie Ty spożyłeś z Apostołami podczas Ostatniej Wieczerzy.

— Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, t. 2, Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2010, s. 256

Chryste, nasze życie i zmartwychwstanie, pobłogosław te jajka, znak nowego życia, abyśmy dzieląc się nimi w gronie rodziny, bliskich i gości, mogli się także dzielić wzajemnie radością z tego, że jesteś z nami. Pozwól nam wszystkim dojść do Twojej wiecznej uczty w domu Ojca, gdzie żyjesz i królujesz na wieki wieków.

— Obrzędy błogosławieństw dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, t. 2, Katowice: Księgarnia św. Jacka, 2010, s. 256

Wieczera sederowa a koszyk ze święconką

Potrawy sederowe

Potrawy sederowe

• Pesach 5781, Polin

Seder		Święconka
Zeroa	Goleń jagnięca, ale może być też kurze udko	Wędliny
Bejca	Jajko na twardo dodatkowo podpieczone	Jajka na twardo / pisanki
Chazeret	Gorzkie zioło 1, np. sałata rzymska	Rzeżucha
Maror	Gorzkie zioło 2, np. chrzan	Chrzan
Charoset	Słodka pasta orzechowo-jabłkowa	Czekolada
Karpas	Zielone warzywo, np. pietruszka, seler naciowy, zielona cebula	Bukszpan (tylko do ozdoby)
Maca	Przaśny chleb	Chleb, babki i inne wypieki
Mej melach	Słona woda	Sól
Jain	Wino	Wino eucharystyczne, nie umieszczane w koszyku

Teksty

• Barokowa święconka (w "Kurierze Warszawskim" z 31 marca 1828 r.) -- wg Dumanowskiego "późnoromantyczna stylizacja" z XIX w.
• Kolberg o święceniu pokarmów w domach

W sobotę wielką ognia i wody naświęcić, bydło tym kropić i wszystkie kąty w domu poczarować, to też rzecz pilna. W dzień wielkanocny, kto święconego nie je, już zły chrześcijanin. […] O wszechmogący Panie, jeśliże Ty takich świąt potrzebujesz od tego nędznego stworzenia swego? O jakoś Ty zawsze srodze karać raczył takich wymyślaczy swoich!

— Mikołaj Rej: Kazania Mikołaja Reja, red. Teodor Haase, Cieszyn: C.K. Nadworna Księgarnia Karola Prochaski, 1883, s. 334

• Ostara and the Hare: Not Ancient, but Not As Modern As Some Skeptics Think

Marian Pisarzak

• Błogosławienie pokarmów wielkanocnych
• Błogosławieństwo pokarmów i napojów wielkanocnych
• Zwyczaj "święconego" w Kościele zachodnim
• M.P., Błogosławienie pokarmów wielkanocnych w Kościele zachodnim do wydania Rytuału Rzymskiego w 1614 roku, w: Studia z dziejów liturgii w Polsce, t. 2, red. M. Rechowicz, W. Schenk, Lublin 1976, ss. 167-240
  • s. 230: święcenie pieczonego baranka w Europie od VIII w., szynki i in. mięs, sera, masła, mleka z miodem oraz chleba - od X w., jaj - od XI w., od XIII w. - ryb, od XV/XVI w. - ptaków, wina, piwa, oleju, soli, chrzanu, ziół; od XVII w. - owoców
  • masło i ser - brak uzasadnienia biblijnego, działanie lecznicze (pożyteczne dla zdrowia i duszy); s. 213
  • ryby - nawiązanie do J 21, 13; s. 214
  • olej - brak uzasadnienia biblijnego, działanie lecznicze i ochronne (od grzechu, niebezpieczeństw); s. 215
  • woda, mleko z miodem, wino - nawiązanie do dawnego obrzędu chrztu: woda - oczyszczenie, mleko z miodem - nowe życie, ziemia obiecana, wino - krew Chr.; s. 216-217
  • chleb - zastępcza komunia (kryzys przyjmowania komunii w średniowiecz); s. 222
  • sól - konserwacyjne właściwości soli, symbol nieśmiertelności i mądrości; s. 224
  • chrzan - gorzkie zioła, męka Chr., umartwienie i pokuta; s. 225
  • nowe owoce - nawiązanie do owocu z drzewa poznania dobra i zła

• M.P., Błogosławieństwo pokarmów i napojów wielkanocnych w Polsce, Akademia Teologii Katolickiej, Warszawa 1979

Panie, racz przeżegnać to stworzenie giżę* przez wezwanie imienia świętego Twego, żeby było zbawiennem lekarstwem rodzajowi ludzkiemu, i racz to dać, żeby wszyscy, którzy by jej pożywali, nie natłuszczeni, nie natuczeni ani rozszerzeni, żeby mieli przykazaniem twem gardzić, ale iżby w przykazaniu twem posłuszni byli stale, a niebieską tłustością żeby byli napełnieni. Przez Krysta Pana naszego. Amen.

— Cyt. w: Marian Pisarzak: Błogosławieństwo pokarmów i napojów wielkanocnych w Polsce, Warszawa: Akademia Teologii Katolickiej, 1979, s. 218–219 *) „Giża” to staropolskie określenie giczy (mięsa z uda), przeważnie wieprzowej i pewnie zwykle wędzonej. „Stworzenie” w tym wypadku to coś, co zostało stworzone przez Boga (na użytek ludzki), niekoniecznie istota żywa.

• M.P, Obrzędowość wiosenna w dawnych wiekach w związku z recepcją "święconego" w Polsce, Lud, t. 62, 1978, ss. 53-74

Obrazki

• 

  Święcenie w XVI w. (wg miniatury w pontyfikale Erazma Ciołka)

• 

  Przygotowania wielkanocne

• 

  Święcenie w domu

• 

  Święcenie pod krzyżem

• 
• 
• 
• 
•