Włoszka z włoszczyzną w posagu
18 kwietnia 1518 roku stanowi ważną cezurę w historii polskiej kuchni -- a przynajmniej takiej historii, jaką się tradycyjnie opowiada. Owego dnia bowiem król polski Zygmunt I poślubił swoją drugą żonę Bonę Sforzę. A jak każde dziecko w Polsce dobrze wie, Bona przy tej okazji sprowadziła ze swej rodzinnej ziemi włoskiej do Polski nieznane wcześniej u nas warzywa, które do dziś określamy mianem włoszczyzny. Czy sprowadziła tej włoszczyzny jeden pęczek, czy kilka wozów? Nie wiadomo. Ważne, że na zawsze zrewolucjonizowała polską kuchnię, która warzyw wcześniej zapewne nie znała.
Prawda to czy raczej jeden z najtrwalszych polskich mitów kuchenno-dziejowych?
- Bona (biogram)
- Katarzyna Medycejska
- biogram
- legenda
- odrzucenie legendy
- wpływy kulinarne Bony na dworze polskiem
- włoscy kucharze
- anegdota o parmezanie
- warzywa w Polsce
- zapomniane warzywa średniowieczne
- romańskie nazwy nowych warzyw
- Niemcewicz
Notatki
| Już Teodorowa włożyła kurczęta w garnek, a trzymając pory i selery w ręku, ,,za mego dzieciństwa," rzekła, ,,nie znaliśmy tej włoszczyzny. Królowa Bona przywiozła nam je z swoich tam, jak się zowią? zamorskich krajów. Z ogrodów królewskich rozeszły się po całych okolicach Krakowa i dalej jeszcze, bo stara królowa j[ej]m[oś]ć lubi ogrody, wszędzie je sadzi i szczepi, mówią że w Czersku i innych imionach* swoich pozasadzała winną macicę." |
| — Julian Ursyn Niemcewicz: Jan z Tęczyna: powieść historyczna, t. 1, Warszawa: N. Glücksberg, 1825, s. 9--10 *) Dobrach (przypis autora). |
| Dekada | Rok | We Włoszech | We Francji | W Polsce |
|---|---|---|---|---|
| 1490. | 1494 | Narodziny Bony Sfrorzy | ||
| 1500. | 1518 | Ślub Bony z Zygmuntem I | ||
| 1510. | 1519 | Narodziny Katarzyny Medycejskiej | ||
| 1520. | 1520 | Narodziny Zygmunta Augusta | ||
| 1523 | Narodziny Anny Jagiellonki | |||
| 1529 | Koronacja Zygmunta Augusta vivente rege | |||
| 1530. | 1533 | Ślub Katarzyny z Henrykiem, księciem Orleanu | ||
| 1540. | 1544 | Narodziny Franciszka (późniejszego króla Franciszka II) | ||
| 1547 | Henryk zostaje królem, Katarzyna królową fr. | |||
| 1548 | Śmierć Zygmunta I | |||
| 1550. | 1550 | Narodziny Karola (późniejszego króla Karola IX) | ||
| 1551 | Narodziny Henryka (późniejszego króla pol. i fr.) | |||
| 1553 | Narodziny Małgorzaty (późniejszej królowej fr. i nawarskiej) | |||
| 1556 | Powrót Bony do Bari | |||
| 1557 | Śmierć Bony (otrucie) | |||
| 1559 | Śmierć króla Henryka, Katarzyna wdową, Franciszek II królem | |||
| 1560. | 1560 | Śmierć Franciszka II, Karol IX królem, Katarzyna regentką | ||
| 1562 | Początek francuskich wojen religijnych | |||
| 1570. | 1572 | Ślub Małgorzaty z Henrykiem Burbonem, noc św. Bartłomieja | ||
| 1573 | Henryk zostaje królem pol. | |||
| 1574 | Śmierć Karola IX, Henryk królem fr. | |||
| 1580. | 1589 | Śmierć Katarzyny i Henryka |
Polskie nazwy warzyw włoskiego pochodzenia
| Dzisiejsza polska nazwa | Najstarsze poświadczenie w jęz. polskim | Włoski źródłosłów | Uwagi |
|---|---|---|---|
| sałata | 1534 -- S. Falimirz, O ziołach | salata | „Salata” to dawna forma włoskiego słowa „insalata”, co znaczy dosłownie: „posolona”, bo od dawna przyprawiało się sałatę solą, octem i oliwą. Zresztą od początku słowo to oznaczało zarówno samo warzywo, jak i potrawę z innych, ale podobnie przyprawionych, warzyw, czyli dzisiejszą sałatkę. |
| fasola | 1568 („fazoły”) -- M. Siennik, Herbarz | fagioli | Warzywo pochodzi z Ameryki, ale dawni Polacy raczej nie byli tego świadomi, bo nazywali je również „grochem” lub „bobem” „włoskim”, „niemieckim” bądź „tureckim”. |
| karczoch | 1568 („garczof”) -- M. Siennik, Herbarz | carciofo | Ostatecznie z arabskiego „al-charszufa”. Niektóre języki europejskie przejęły to słowo razem z arabskim rodzajnikiem „al-” zmienionym na „ar-” (np. ang. „artichoke”), inne bez. |
| szparag | 1605 | sparago | W dzisiejszej włoszczyźnie przyjęła się forma „asparago”. |
| seler | 2. poł. XVII w. | sellero | W dzisiejszej włoszczyźnie przyjęła się forma „sedano”. |
| kalafior | 1680 („kaulifior”) | cavolfiore | Dosłownie: „kapuściany (cavolo) kwiat (fiore)” |
| brokuł | 1682 („brochul”) | broccolo | |
| kalarepa | 1682 („kaulerapa”) | cavolo rapa | Dosłownie: „kapuściana (cavolo) rzepa (rapa)” |
| skorzonera (wym.: „skor‑zonera”) | 1743 | scorzonera | Włoska nazwa wyparła rodzimy polski „wężymord”. |
| pomidor | XIX w. | pomidori | Dosłownie: „złote jabłka” |
Obrazki
Bibliografia
- Anna Bochnakowa: Terminy kulinarne romańskiego pochodzenia w języku polskim do końca XVIII w., Kraków: Uniwersytet Jagielloński, 1984
- Maria Bogucka: Bona Sforza, Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1989
- Pascal Brioist, Florent Quellier: La table de la Renaissance: Le mythe italien, Presses Universitaires de Rennes, Presses Universitaires François-Rabelais, 2018
- Loïc Bienassis, Antonella Campanini: La reine à la fourchette et autres histoires : Ce que la table française emprunta à l'Italie : analyse crytique d'un mythe, w: La table de la Renaissance..., s. 29--88
- Deborah L. Krohn: Le livre de cuisine de la reine : un exemplaire de l'Opera de Scappi dans la collection de Catherine de Médicis, w: La table de la Renaissance..., s. 151--163
- Florent Quellier: L'engouement pour les légumes dans la France de la Renaissance : un goût d'Italie ?, w: La table de la Renaissance..., s. 211--229
- Antonella Campanini: The Illusive Story Of Catherine de’ Medici: A Gastronomic Myth, w: The New Gastronome, Università degli studi di Scienze Gastronomiche di Pollenzo
- Bona – influencerka mimo woli