Otwórz menu główne

Zmiany

Wierzynek – pierwszy polski restaurator?

Dodane 909 bajtów, 19:42, 19 mar 2019
brak opisu edycji
}}, tłum. własne
| oryg = Zastav rosol nevelmi slaný, ostruž štiku a roztrhni ji na kusy, vymyj ji čistú vodú a když rosol zevře, daj ji do nĕho a obvař dobře. Potom ji oced' a naklad' na misu. Usekajž cibuli velmi drobnĕ, vař ji v vodĕ, at' prudce vře, a když uvře rozdĕl sobĕ tu cibuli na dvé, jednu polovici tři v pánvi s petruželi; když ji dobře utřeš, vezmi vína, anebo octa, rozpust' to v pánvi a potáhni skrze hartoch dajž tu jichu do kotlika nebo do hrnce, vklad' tam štiku, zakořeň všemi kořeními kromĕ hřebičkuo. Muožeš tiem zpuosobem kapry i jiné ryby dĕlati. Druhú pak polovici cibuli ošarfaň. A když štiku na misu daš, daj to cibuli svrchu.
}}
 
 
{{Cytat
| Trzeźwa krytyka hisotryczna nie bardzo wierzy Długoszowi, który nieraz wiąże ze sobą fakty odrębne, szuka między nimi związku, choć go nie było, wreszcie upiększa i ozdabia opowiadanie nie tylko stylistycznymi dodatkami. Tak i ten piękny obraz walki o sławę siostry i zaślubin wnuki królewskiej nie ostał się przed skalpelem krytyki. Drobne początkowo wątpliwości doprowadziły do tego, iż prawie na szczątki rozbito gmach sklejony sztucznie przez Długosza.
| źródło = {{Cyt
| tytuł = Rocznik Krakowski
| nazwisko r = Kutrzeba
| imię r = Stanisław
| rozdział = Historya rodziny Wierzynków
| adres rozdziału = http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=12450
| wydawca = Wydawnictwo Towarzystwa Miłośników Historyi i Zabytków Krakowa
| miejsce = Kraków
| rok = 1899
| tom = II
| strony = 53
}}
}}