10 442
edycje
Zmiany
brak opisu edycji
{{data|19 czerwca 2019}}
== wstęp ==
== Michał Korybut Król pszczół =={{ Cytat| Władysław IV, który przejął koronę po ojcu w 1632 r., był najpopularniejszym monarchą, jaki kiedykolwiek zasiadał na polskim tronie. Szlachta, która miała „króla–kłodę” w Zygmuncie [III], uznała, iż Władysław powinien być „królem pszczół, od którego tylko miód dostaniemy” – innymi słowy, mieli nadzieję wyciągnąć od niego jeszcze więcej niż od jego poprzednika. Władysław zgadzał się na wszystko. Obiecał nigdy nie wypowiadać wojny ani nie gromadzić wojska bez zgody sejmu, zobowiązał się wszystkie urzędy obsadzić w określonym czasie, a szlachtę zwolnił z ostatniego jej obowiązku na rzecz skarbu, jakim było płacenie podatku dochodowego.| oryg = Wladislaus IV, who succeeded his father in 1632, was the most popular monarch who ever sat on the Polish throne. The szlachta, who had had a “King Log” in Sigismund, were determined that Wladislaus should be “a King Bee who will give us nothing but honey” – in other words they hoped to wheedle him out of even more than they had wrested from his predecessor. Wladislaus submitted to everything. He promised never to declare war or levy troops without the consent of the sejm, undertook to fill all vacancies within a certain time, and released the szlachta from the payment of income-tax, their one remaining fiscal obligation. | źródło = {{Cyt | tytuł = Encyclopædia Britannica | nazwisko r = Morfill | imię r = William Richard | rozdział = Poland | adres rozdziału = https://en.wikisource.org/wiki/Page%3AEB1911_-_Volume_21.djvu/946 | wydawca = University of Cambridge | rok = 1911 | tom = 21 | strony = 913 }}, tłum. własne}} {{ Cytat| Jest więc król polski w swoich funkcjach publicznych całkowicie jakoby królem pszczół, który tylko miody przynosi swoim poddanym. {{...}} Żądła nie ma żadnego, gdyż życie, wolność osobista i mienie szlachty są jak najzupełniej wyjęte spod jego władzy.| źródło = Paweł Piasecki, cyt. w: {{Cyt | nazwisko = Szajnocha | imię = Karol | tytuł = Dzieła | url = https://books.google.dk/books?id=FoL2IHZYCDkC&pg=PA36 | wydawca = Józef Ungier | miejsce = Warszawa | rok = 1877 | tom = IX (''Dwa lata dziejów naszych: 1646–1648'', dalszy ciąg) | strony = 36–37 }} }} == Rój urojony? ==
{{ Cytat
| Istnieje stara legenda o wakacie na stanowisku polskiego następcy tronu (najwyraźniej linie sukcesji akurat były puste), na obsadzenie którego wybrano kogoś o nazwisku Michał Wiscionsky [sic]. Dlaczego? Dlatego że podczas procesu selekcji usiadł na nim rój pszczół (historia sugeruje też, że nie był on wybitnym przywódcą i nie zapisał się w pamięci niczym poza tą opowieścią o pszczołach). Pszczołom przypisuje się w Polsce tak istotne znaczenie, że pszczoła zrobiona z diamentów jest nadal w koronie królów, a jej obecność w niej oficjalnie wychwala cnoty pszczół.
| źródło = ''Ibid.'', [http://digital.zbmed.de/apidologie/content/pageview/2361983 s. 218], tłum. własne
}}
{{ Cytat
}} }}
=== Piast Bartnik Przy Piastowskim stole ===
{{ Cytat
| Był na ten czas w Kruszwicy mieszczanin rzeczony Piast, syn Koszyczków, bartnik (drudzy piszą, iż kołodziej), człowiek dobry, prosty i sprawiedliwy; żonę jego zwano Rzepicha; któremu się na ten czas syn urodził. A tak zabił wieprza i beczkę miodu nasycił na mianowanie syna onego według pogańskiego obyczaju. {{...}} Lud wielki na ten czas był w Kruszwicy i nie mogi dostawać żywności kupić, tak że do tego Pasta chodzili w obyczaj kupowania żywności, ale on darmo dawał każdemu, kto do niego przyszedł, onego wieprzowego mięsa i miodu, co był na mianowanie narządził – tak mu sporo było, iż wszyscy nie mogli przepić onego miodu, ani mięsa przejeść.
}} }}
=== Diamentowa pszczoła Pszczoła w koronie ===
{{ Cytat
| Nasi polscy dziejopisarze wspominają o Piaście kołodzieju, jego pasiece i gościnności, a zaś historyk J. Lelewel w książce swej „Pszczoła i bartnictwo polskie” podaje, że w Koronie Polskiej widniała pszczoła diamentowa jako pozostałość po pierwszym królu pszczelarzu i jako symbol narodu polskiego.
| strony = 208, 217
}}
{{Przypisy}}