Zmiany

Niektóre z najstarszych francuskich wzmianek o tym niby-polskim zaczynie używają pisowni „''poolisch''” lub „''polisch''”, co podpowiada alternatywną wersję powyższej etymologii, a mianowicie, że to słowo pochodzi nie z angielskiego, lecz z niemieckiego. Ale czy „polski” po niemiecku nie pisze się przez „n”, czyli „''polnisch''”? W dzisiejszej standardowej niemczyźnie – owszem, ale jeszcze w XIX w., zwłaszcza w odmianach południowych, używanych m.in. w Austrii, to samo słowo pisało się też w różnych wariantach bez „n”, jak: „''polisch''”, „''poolisch''”, „''pohlisch''” czy „''pollisch''”. A niektóre z nich pojawiały się również w kontekście zaczynu na chleb. Na przykład w reklamie prasowanych drożdży wiedeńskiej marki St. Marxer z 1865 r. jest mowa o metodzie „Polisch”. Z czasem to słowo , w tym znaczeniu , zdało się ulec w niemczyźnie zapomnieniu, choć jeszcze sto lat później w niemieckiej publikacji o pieczeniu chleba była mowa o cieście na chleb typu „''polische''”.:

}}</ref> Tym bardziej, że w niektórych źródłach niemieckiej niemieckich luźna podmłoda bywa nazywana wprost „''polnische Suppe''”, czyli „polską zupą”.<ref> {{Cyt