Zmiany

== Dygresja druga: Przypkowska zupa cebulowa Homar po polsku ==Gdzie kobiety? Gdzież by? W kuchni!{{ Cytat| * 50 dag wędzonego dorsza| Przypkowska zupa cebulowa (pod tą nazwą spopularyzowana już wśród smakoszy Paryża, a nawet serwowana w najlepszej restauracji Madrytu, od pokoleń tradycyjnie podawana w rodzinie Przypkowskich. Posiadając wszelkie cechy staropolskiej kuchni, nie figuruje jednak w drukowanych książkach kucharskich). Półtora litra chudego rosołu wołowego, 6 dużych słodkich cebul * 2 marchewki (jeżeli cebule zbyt ostre, zupa wymaga lekkiego przysłodzenia10 dag), 6 kromek żytniego ciemnego razowego chleba, 30 do 40 g masła * Połowa cytryny i do smaku: gałka muszkatołowanatka pietruszki* 10 dag majonezuObrać dorsza tak, imbir, goździki korzenne, pieprzaby nie została ani jedna ość, sól i o ile można curry, która przecież wreszcie do Polski dociera! Cebule w cienkich plastrach przysmażyć podzielić na maśle cząstki. Marchewki obrać i zetrzeć na złoto, kromki chleba zaś osobno przysmażyć na chrupiąco, pokruszyć drobnej tarce. Skropić wszystko cytryną i razem z cebulą rozgotować w rosolewymieszać, przetrzeć przez gęste sitododając majonez. Przystroić natką pietruszki, dodać korzeni do smaku indywidualnego i o ile przy tym ostygła – podgrzać przed podaniem w głębokich czarkacha jeśli koniecznie chce się zaimponować potrawą, to można jeszcze domieszać oryginalnego homara lub kraby z kruchymi ciasteczkamipuszki. Aleksander Dumas w swych gastronomicznych rozważaniach podaje anegdotęI tak nikt się nie pozna, bo dorsz będzie różowy -- jak Stanisław Leszczyński spóźnił się o dwa dni na przyjęcie homar -- i równie smaczny, a przy tym nie tuczący. Ta świetna przystawka do królowej córki w Wersaluobiadu -- tania,elegancka i smaczna -- jest specjalnością domu prof. Tadeusza Gronowskiego, przyrządzając na ten polski sposób doskonałą francuską zupę cebulowąnie tylko słynnego plastyka, jaką mu w gospodzie po drodze podaliale i Kawalera Orderu Pomiana (odznaka dla smakoszy).| źródło = {{Cyt | nazwisko = BerezowskaGumowska | imię = Maja | nazwisko2= Przypkowska | imię2 = Stefania | nazwisko3= Przypkowski | imię3 = Tadeusz | nazwisko4= Samozwaniec | imię4 = MagdalenaIrena | tytuł = Łyżka za cholewą, a widelec na stole: mała kulinarna silva rerum | nazwisko r = Przypkowska | imię r = Stefania | rozdział = Garść kulinarnych polskich przepisówObiad w pół godziny | wydawca = Wydawnictwo Literackie Watra | miejsce = KrakówWarszawa | rok = 19771980 | strony = 83135

File:Maja Berezowska, Stanisław Leszczyński gotuje zupęTadeusz Gronowski w kuchni.JPGjpg|Król Stanisław Leszczyński doprawia zupę cebulową.<br>{{small|Mal. Maja Berezowska Tadeusz Gronowski w kuchni (19701956)}}-- raczej pozowaneFile:Zupa cebulowa przypkowskaGronowscy.jpg|Przypkowska zupa cebulowa.<br>{{smallJPG|Ryt. Maria i Tadeusz Przypkowski}}Gronowscy

== Dygresja trzecia: Homar po polsku Przypkowska zupa cebulowa ==Gdzie kobiety? Gdzież by? W kuchni!{{ Cytat | * 50 dag wędzonego dorsza* 2 marchewki Przypkowska zupa cebulowa (pod tą nazwą spopularyzowana już wśród smakoszy Paryża, a nawet serwowana w najlepszej restauracji Madrytu, od pokoleń tradycyjnie podawana w rodzinie Przypkowskich. Posiadając wszelkie cechy staropolskiej kuchni, nie figuruje jednak w drukowanych książkach kucharskich). Półtora litra chudego rosołu wołowego, 6 dużych słodkich cebul (10 dagjeżeli cebule zbyt ostre, zupa wymaga lekkiego przysłodzenia)* Połowa cytryny , 6 kromek żytniego ciemnego razowego chleba, 30 do 40&nbsp;g masła i natka pietruszki* 10 dag majonezuObrać dorsza takdo smaku: gałka muszkatołowa, imbir, goździki korzenne, aby nie została ani jedna ośćpieprz, sól i podzielić o ile można curry, która przecież wreszcie do Polski dociera! Cebule w cienkich plastrach przysmażyć na maśle na cząstki. Marchewki obrać i zetrzeć złoto, kromki chleba zaś osobno przysmażyć na drobnej tarce. Skropić wszystko cytryną chrupiąco, pokruszyć i razem wymieszaćz cebulą rozgotować w rosole, dodając majonez. Przystroić natką pietruszkiprzetrzeć przez gęste sito, a jeśli koniecznie chce się zaimponować potrawądodać korzeni do smaku indywidualnego i o ile przy tym ostygła – podgrzać przed podaniem w głębokich czarkach, to można jeszcze domieszać oryginalnego homara lub kraby z puszkikruchymi ciasteczkami. I tak nikt się nie poznaAleksander Dumas w swych gastronomicznych rozważaniach podaje anegdotę, bo dorsz będzie różowy -- jak homar -- i równie smaczny, a przy tym nie tuczący. Ta świetna przystawka Stanisław Leszczyński spóźnił się o dwa dni na przyjęcie do obiadu -- taniakrólowej córki w Wersalu,elegancka i smaczna -- jest specjalnością domu prof. Tadeusza Gronowskiegoprzyrządzając na ten polski sposób doskonałą francuską zupę cebulową, nie tylko słynnego plastyka, ale i Kawalera Orderu Pomiana (odznaka dla smakoszy)jaką mu w gospodzie po drodze podali.| źródło = {{Cyt | nazwisko = GumowskaBerezowska | imię = IrenaMaja | nazwisko2= Przypkowska | imię2 = Stefania | nazwisko3= Przypkowski | imię3 = Tadeusz | nazwisko4= Samozwaniec | imię4 = Magdalena | tytuł = Obiad w pół godzinyŁyżka za cholewą, a widelec na stole: mała kulinarna silva rerum | nazwisko r = Przypkowska | imię r = Stefania | rozdział = Garść kulinarnych polskich przepisów | wydawca = WatraWydawnictwo Literackie | miejsce = WarszawaKraków | rok = 19801977 | strony = 13583

File:Tadeusz Gronowski w kuchniMaja Berezowska, Stanisław Leszczyński gotuje zupę.JPG|Król Stanisław Leszczyński doprawia zupę cebulową.jpg<br>{{small|Tadeusz Gronowski w kuchni Mal. Maja Berezowska (19561970) -- raczej pozowane}}File:GronowscyZupa cebulowa przypkowska.jpg|Przypkowska zupa cebulowa.JPG<br>{{small|Maria i Ryt. Tadeusz GronowscyPrzypkowski}}