Zmiany

W XVI w. Europa była areną rywalizacji trzech potężnych dynastii. Jedną z nich byli Habsburgowie, którzy panowali w Austrii, Niderlandach, południowych Włoszech oraz Hiszpanii (która prowadziła właśnie podbój dopiero co odkrytej Ameryki), a do tego zasiadali na tronie Świętego Cestarstwa Cesarstwa Rzymskiego. Na wschodzie Habsburgowie ścigali się o wpływy z Jagiellonami, władającymi rozległym obszarem między Bałtykiem, Morzem Czarnym i Adriatykiem. Ta rywalizacja przebiegała raczej pokojowo i toczyła się głównie w formie dyplomacji matrymonialnej.<ref>{{Cyt

Jednym z najbogatszych było Księstwo Mediolanu, którym już od wieku trząsł wywodzący się od najemnych żołnierzy ród Sforzów. Kiedy w 1494 r. Bona przyszła na świat, księciem mediolańskim był akurat jej ojciec Gian Galeazzo Sforza, choć faktyczną władzę sprawował jego stryj Ludovico Sforza. Matka Bony Isabella d'Aragona ostro rywalizowała z żoną Ludovica, Beatrice d'Este, o to, czyjej dzieci odziedziczą władzę z Mediolanie. Ponieważ Isabella miała poparcie swego ojca, króla Neapolu, to Ludovico i Beatrice sprzymierzyli się z królem Francji, który sam miał pretensje do neapolitańskiego tronu. Bona miała siedem miesięcy, kiedy wojska francuskie wkroczyły do Włoch, rozpoczynając serię tzw. Wojen Włoskich, które Walezjuszowie i Habsburgowie będą toczyć głównie na terenie nieustannie zmieniających sojusze włoskich państewek. Wojny te, z krótkimi przerwami, będą toczyć się przez całe życie Bony i skończą się dopiero dwa lata po jej śmierci.

Bona wychowała się w Królestwie Neapolu, dokąd Isabella musiała uciec z Mediolanu. Dzięku rozległym koligacjom nadal miała jednak potężnych sojuszników. Szwagrem Isabelli był sam cesarz Maksymilian &nbsp;I i to on zestwatał Bonę z polskim królem Zygmuntem &nbsp;I. Zygmunt był ponad dwa razy od Bony starszy, ale Zygmuntem Starym zaczęto nazywać go dużo później. Ślub odbył się 6 grudnia 1517 r. w Neapolu, gdzie pana młodego reprezentował, jak to zwykle bywało, pełnomocnik. Zachował się opis uczty weselnej, której dość kosmopolityczne ''menu'' może dać nam pewne wyobrażenie na temat kuchni, do której Bona mogła być przyzwyczajona.