Zmiany

Kiedy Bona Sforza rodzi się w 1494 r. , Europa jest areną rywalizacji trzech potężnych dynastii. Jedną z nich są Habsburgowie, którzy zasiadają na elekcyjnym tronie Świętego Cesarstwa Rzymskiego, zaś dziedzicznie panują w Austrii i Niderlandach, a wkrótce także w południowych Włoszech i Hiszpanii. Hiszpanie zdążyli już rozpocząć podbój odkrytej dwa lata wcześniej temu Ameryki. Z czasem sprowadzą stamtąd nieznane wcześniej produkty żywnościowe, jak: fasola, kukurydza, indyki, kakao, awokado, dynie, ziemniaki, pomidory czy orzeszki ziemne. Ale nie tak od razu; narazie jedyne, co udało się sprowadzić z Ameryki, to syfilis.

Jednym z najbogatszych jest Księstwo Mediolanu, którym już od wieku trzęsie wywodzący się od najemnych żołnierzy ród Sforzów. Kiedy Bona przychodzi na świat, księciem mediolańskim jest akurat jej ojciec Gian Galeazzo Sforza, choć faktyczną władzę sprawuje jego stryj Ludovico Sforza. Matka Bony Isabella d'Aragona ostro rywalizuje z żoną Ludovica, Beatrice d'Este, o to, czyjej której dzieci odziedziczą władzę z w Mediolanie. Jako że Isabella ma poparcie swego ojca, króla Neapolu, to Ludovico i Beatrice sprzymierzają się z królem Francji, który sam ma pretensje do neapolitańskiego tronu. Bona ma siedem miesięcy, kiedy wojska francuskie wkraczają do Włoch, rozpoczynając serię tzw. Wojen Włoskich, które Walezjuszowie i Habsburgowie będą toczyć głównie na terenie nieustannie zmieniających sojusze włoskich państewek. Wojny te, z krótkimi przerwami, będą toczyć się przez całe życie Bony i skończą się dopiero dwa lata po jej śmierci.

Bona wychowuje się w Królestwie Neapolu, dokąd Isabella musiała uciec z Mediolanu. Dzięku rozległym koligacjom nadal ma jednak potężnych sojuszników. Szwagrem Isabelli jest sam cesarz Maksymilian I Habsburg i to on kojarzy małżeństwo Bony z polskim królem Zygmuntem I. Zygmunt jest ponad dwa razy od Bony starszy, ale Zygmuntem Starym zaczną go nazywać dużo później. Ślub ma miejsce 6 grudnia 1517 r. w Neapolu, gdzie pana nie tak już młodego reprezentuje, jak to zwykle bywa, pełnomocnik.

Zachował Zachowa się opis uczty weselnej, której dość kosmopolityczne ''menu'' może dać nam pewne wyobrażenie na temat kuchni, do której Bona mogła może być przyzwyczajona.

Na wiosnę następnego roku Bona przyjeżdżą przyjeżdża do Krakowa, aby zamieszkać na zamku wawelskim, którego wieloletnia przebudowa w modnym wówczas stylu renesansowym, prowadzona przez specjalnie sprowadzonych z Włoch architektów i rzemieślników, właśnie dobiega końca.

Z czasem przyczyniło przyczyni się to do powstania czarnej legendy Bony, wedle której królowa jawi się ,,dobrą" tylko z imienia, w istocie zaś jest chorobliwie ambitna, zachłanna, skłonna do makiawelicznych machinacji oraz -- jak na renesansową Włoszkę przystało -- do trucicielstwa. Pomawia się ją o otrucie swych dwóch pierwszych synowych (Elżbiety Habsburżanki i Barbary Radziwiłłówny) oraz dwóch ostatnich piastowskich książąt mazowieckich (Stanisława i Jana III). Na prędko anektowanym przez Polskę Mazowszu skłócona z synem Bona sama zresztą zamieszkuje na osiem lat, po czym w końcu wraca do Włoch. Tam polska królowa wdowa sama zostaje otruta -- prawdopodobnie na zlecenie króla hiszpańskiego Filipa II Habsburga, który winny jej był zbyt dużo pieniędzy, by mógł zostawić ją przy życiu.