10 388
edycji
Zmiany
| '''Sałata''' uczyniona z pietruszki, z włoskiego kopru, z wodną rzeżuchą, z boragiem [tj. ogórecznikiem], z laktuką, a tak z tych ziół z octem a z oliwą sałatę przyprawić osoliwszy trochę, albowiem ta sałata jest dobra w gorących niemocach, serce posila.
| źródło = ''Ibid.'', s. 98 }}
Następne chronologicznie źródło, w którym po raz pierwszy pojawiają się zapożyczone z włoskiego nazwy warzyw, to polski przekład ''Ksiąg o gospodarstwie'' Pietra de Crescenzi z 1549 r. To tam po raz pierwszy można natknać się na słowo ,,por" (z wł. '',,porro"''), które z czasem wyparło rodzimy, słowiański ,,łuk"; a także na ,,faseol" (z wł. '',,fagioli"''), który to wyraz z czasem wyewoluował w polszczyźnie we ,,fazoły", a wreszcie -- w ,,fasolę". Fasola to zarazem pierwsze warzywo pochodzące z odkrytej tylko pół wieku wcześniej Ameryki, które -- poprzez Włochy -- trafiło do Polski.
{{ Cytat
| Sam też '''por''' albo łuk świeży, gdy bywa przykładan na miejsce, gdzie wąż ukąsi, jad on wyciąga; warzony lepak [natomiast] a migdałowym omaszczony olejem pobudza wzwód a żądzę cielesną.
| źródło = {{Cyt
| nazwisko = Crescentyn
| imię = Piotr
| tytuł = Księgi o gospodarstwie i o opatrzeniu rozmnożenia rozlicznych pożytków każdemu stanowi potrzebne
| url = https://cyfrowe.mnk.pl/dlibra/publication/21391/edition/21105/content
| wydawca = Helena Unglerowa
| miejsce = Kraków
| rok = 1549
| strony = 215
}} }}
{{ Cytat
| '''Faseol''' jest rodzaj grochu drobny a biały, ale na jednej stronie trochę nakropiony czarnymi kroplami, we włoskiej ziemi jest pospolity, a małej wagi; bywa też niektóry trochę czerwony.
| źródło = ''Ibid.'', s. 176 }}
== Polskie nazwy warzyw włoskiego pochodzenia ==