== Pierogowe jarzmo ==
[[File:Kurnik.jpg|thumb|Współczesny rosyjski ''kurnik'', czyli ''pirog'' z nadzieniem z kurczaka]]
W XIV w. północno-wschodnie księstwa ruskie na tzw. Zalesiu, zaczęły coraz skuteczniej buntować się przeciwko swoim mongolsko-tatarskim zwierzchnikom. Najskuteczniejsze w tym buncie było Księstwo Moskiewskie, które, gdy tylko zrzuciło z siebie mongolsko-tatarskie jarzmo, to od razu zaczęło podbijać sąsiednie księstewka. Wielki książę moskiewski Iwan Groźny (pan. 1533--1584) przyspieszył tę ekspansję we wszystkich kierunkach, a równocześnie dorobił do tej ekspansji odpowiednią ideologię. Po pierwsze, po tym jak Turcy osmańscy zdobyli Konstantynopol, Moskwa miała być ,,trzecim Rzymem": następcą cywilizacji rzymskiej, a jeszcze bardziej -- greckiej. Tak jak katolicy używali zlatynizowanych wersji ,,Rusi" ('',,Russia", ,,Ruthenia"''), tak prawosławni urzędnicy zhellenizowali ją na '',,Ρωσσία"'' ('',,Rhōssía"''), a stąd już była krótka droga do nowej moskiewskiej nazwy Rusi: '',,Россия"'' ('',,Rossija"''). Po drugie, władcy Moskwy pragnęli zjednoczyć w swoich rękach wszystkie możliwe Rusie, więc tytułowali się ,,carami wszech Rusi". Oczywiście -- zgodnie z zasadą, którą do tej pory kieruje się Putin -- Rusią, czy też Rosją, było wszystko, co Moskalom udało się podbić -- tak że w XIX w. rozciągała się już od Krymu aż po Alaskę.
Jeden z doradców Iwana Groźnego, protopop Sylwester, napisał poradnik gospodarsko-moralizatorski pt. ''Domostroj''. W książce tej pojawiają się najstarsze wzmianki o pierogach -- a właściwie o ,,pirogach". Z tym że zupełnie nie przypominały tego, co dziś w Polsce nazywamy pierogami: ''pirog'' to był duży czworokątny bochen pieczonego ciasta z nadzieniem mięsnym, warzywnym albo słodkim. Jeśli szukać analogii w kuchni włoskiej, to bardziej ''calzone'' niż ''ravioli''.