Zmiany

Rzeczpospolita wkroczyła w XVIII wiek w unii personalnej z Saksonią, pod berłem Augusta II Wettina. Jeszcze w 1698 r., wracając z wielkiego rekonesansu po Europie, Augusta odwiedził w Polsce car moskiewski Piotr Wielki. Obaj panowie byli wysocy, silni i mocnogłowi, więc urządzili sobie kilkudniową pijatykę przerywaną zawodami w łamaniu podków gołymi rękami i strzelaniu z armat do byle czego. A przy okazji postanowili rozprawić się ze Szwecją. Jak pomyśleli, tak zrobili i w 1700 r. niedługo później koalicja sasko-rosyjsko-duńska zaatakowała Szwecję. Niestety, jak wiele pijackich pomysłów, tak i ten nie udał się zupełnie tak, jak się spodziewali. Szwedzi rozgromili Duńczyków na Zelandii, Rosjan pod Narwą i Sasów nad Dźwiną, po czym wkroczyli na terytorium Polski. Polscy senatorowie próbowali tłumaczyć królowi szwedzkiemu Karolowi XII, że August wypowiedział mu wojnę jako elektor saski, a nie jako król neutralnej Rzeczypospolitej, ale nie na wiele to się zdało. Szwedzi zajęli Wilno, Warszawę, Poznań i Kraków, a Karol zaczął rozglądać się za nowym królem dla Polski. Syn poprzedniego króla, Jakub Sobieski, odpadał, bo August przezornie zdążył go uwięzić.