10 266
edycji
Zmiany
Tu już nie ma jasno określonych kryteriów. Zamiast nich jest po po prostu lista tych rodzajów ptaków, które koszerne nie są. Wydawałoby się, że sprawa jest prosta, bo wszystkie inne rodzaje ptaków muszą być koszerne. Sęk w tym, że nie ma pewności, czy wszystkie rodzaje ptaków opisane w oryginalnym hebrajskim tekście udało się poprawnie przetłumaczyć i zidentyfikować. Uczeni w Piśmie musieli więc na podstawie tej listy sami opracować listę kryteriów, pozwalających zaklasyfikować dany gatunek ptaka do czystych lub nieczystych. Wątpliwości raczej nie ma, że wszystkie ptaki drapieżne są niekoszerne. U pozostałych ptaków patrzyli na takie cechy jak obecność tylnego palca, wola w przełyku i odpowiedniej wyściółki żołądka. Ale ostatecznie uznali, że jeśli Żydzi zawsze dany gatunek ptaka jedli, to znaczy, że musi on być koszerny. W praktyce koszerne są więc te ptaki, które typowo hoduje się jako drób: kury, kaczki, gęsi, gołębie itp. Szczególnym przypadkiem jest pochodzący a Ameryki indyk; nie ma tu mowy o długiej tradycji konsumpcji, ale rabini uznali, że jest na tyle podobny do znanych od dawna gatunków drobiu, że w sumie też można go jeść.
Pozostają jeszcze stworzenia, które Biblia nazywa ogólnie małymi zwierzętami, co zdaje się obejmować wszystkie bezkręgowce, a także gady i płazy. Tu sprawa jest prosta: wszystkie są niekoszerne.
{{ Cytat
| Spośród małych zwierząt, które poruszają się na ziemi, następujące są nieczyste: kret, mysz i wszelkie gatunki jaszczurek, [gekon], żółw, salamandra, skolopendra i kameleon.
| źródło = {{Cyt
| tytuł = Biblia Tysiąclecia Online
| rozdział = Księga Kapłańska
| inni r = rozdz. 11, wersy 29–30
| adres rozdziału = http://www.biblia.pl/rozdzial.php?id=92
| wydawca = Wydawnictwo Pallottinum
| miejsce = Poznań
| rok = 2003
}} }}
Jest tu jednak ciekawy wyjątek: Biblia wymienia cztery bliskowschodnie odmiany koników polnych, które obrzydliwe nie są.
[[File:Owady.png|400px|right|Owady są niekoszerne z wyjątkiem kilku gatunków szarańczy.]]
{{ Cytat
| Ale będziecie jeść spośród czworonożnych [sic] latających owadów tylko te, których [tylne] kończyny wystają ponad nogami [przednimi], aby [mogły] skakać na nich po ziemi. Następujące spośród nich możecie jeść: wszelkie gatunki szarańczy, wszelkie gatunki soleam, wszelkie gatunki chargol i wszelkie gatunki chagab. Wszystkie inne gatunki latających owadów czworonożnych będą dla was obrzydliwością.
| źródło = {{Cyt
| tytuł = Biblia Tysiąclecia Online
| rozdział = Księga Kapłańska
| inni r = rozdz. 11, wersy 21–23
| adres rozdziału = http://www.biblia.pl/rozdzial.php?id=92
| wydawca = Wydawnictwo Pallottinum
| miejsce = Poznań
| rok = 2003
}} }}
I znowu nie bardzo wiadomo, o jakie konkretnie gatunki biblijnym autorom chodziło. I znowu trzeba odwołać się do tradycji. Przy czym, jeśli chodzi o tradycje jedzenia szarańczy, to zachowała się ona tylko u Żydów jemeńskich – oni wiedzą, które gatunki szarańczy są koszerne. Żydzi europejscy – tak jak Europejczycy w ogóle – żadnych owadów po prostu nie jadają.
* ptaki* owady** szarańcza - w Jemenie takkoszenila, gdzie indziej niesepia i inne dodatki pochodzące z bezkręgowców
** miód tak, ale spadziowy nie
== Krew ==