Zmiany

Tu już nie ma jasno określonych kryteriów. Zamiast nich jest po po prostu lista tych rodzajów ptaków, które koszerne nie są. Wydawałoby się, że sprawa jest prosta, bo wszystkie inne rodzaje ptaków muszą być koszerne. Sęk w tym, że nie ma pewności, czy wszystkie rodzaje ptaków opisane w oryginalnym hebrajskim tekście udało się poprawnie przetłumaczyć i zidentyfikować. Uczeni w Piśmie musieli więc na podstawie tej listy sami opracować listę kryteriów, pozwalających zaklasyfikować dany gatunek ptaka do czystych lub nieczystych. Wątpliwości raczej nie ma, że wszystkie ptaki drapieżne są niekoszerne. U pozostałych ptaków patrzyli na takie cechy jak obecność tylnego palca, wola w przełyku i odpowiedniej wyściółki żołądka. Ale ostatecznie uznali, że jeśli Żydzi zawsze dany gatunek ptaka jedli, to znaczy, że musi on być koszerny. W praktyce koszerne są więc te ptaki, które typowo hoduje się jako drób: kury, kaczki, gęsi, gołębie itp. Szczególnym przypadkiem jest pochodzący a Ameryki indyk; nie ma tu mowy o długiej tradycji konsumpcji, ale rabini uznali, że jest na tyle podobny do znanych od dawna gatunków drobiu, że w sumie też można go jeść.