10 258
edycji
Zmiany
Władcy Rusi (przez dzisiejszych historyków zwanej ,,kijowską") z dynastii Rurykowiczów -- Wikingowie o słowiańskich imionach, których dokonania sławią nawet islandzkie sagi -- stworzyli na nizinach wschodniej Europy potężne państwo. Włodzimierz Wielki (po staronordycku: Waldemar; pan. 980--1015) rozważył wszystkie wady i zalety judaizmu, islamu, katolicyzmu i prawosławia, po czym wybrał to ostatnie na religię państwową. Za rządów jego syna, Jarosława Mądrego (Jarisleifa; pan. 1016--1054), cywilizacja ruska osiągnęła szczyt rozwoju. Księżniczka Anna Jarosławna, którą ojciec wydał za mąż za króla francuskiego Henryka I, chciała wracać do domu zaraz po przyjeździe do Paryża, który nie umywał się do wspaniałości Kijowa (na terenie dzisiejszej Moskwy, warto nadmienić, rosła wtedy puszcza).
Po śmierci Jarosława nastąpiło, jak to wtedy bywało, rozbicie dzielnicowe. Przez sto kilkadziesiąt lat istniały więc sobie różne księstewka ruskie, aż jedno po drugim dały się podbić przez pogańskich barbarzyńców: wschodnia część Rusi znalazła się pod jarzmem mongolsko-tatarskim, a zachodnią zajęli Litwini. Wyjątkami były Republika Nowogrodzka na dalekiej północy, której udawało się utrzymać względną niezależność i staroruską demokrację wiecową, oraz Ruś Halicka na południowym zachodzie, o którą rywalizowały katolickie królestwa z zachodu: Węgry i Polska. Katoliccy urzędnicy, piszący po łacinie, używali zlatynizowanych nazw Rusi Halickiej: dla Węgrów była to '',,Galicia"'', a dla Polaków -- '',,Russia"'' lub '',,Ruthenia"''(potocznie po polsku używano nazwy ,, czyli Ruś Czerwona" lub po prostu ,,Ruś"). Ostatecznie Polacy przeważyli nad Węgrami i Kazimierz Wielki przyłączył województwo ruskie (z siedzibą już nie w Haliczu, tylko lecz we Lwowie) do stało się częścią Królestwa Polskiego.
== Imperium mongolskie a pierogi ==