10 258
edycji
Zmiany
Zacznijmy od początku, czyli od tego, skąd w ogóle wzięła się nazwa ,,Ruś" i co ona znaczy. Dzieje Rusi sięgają IX w.n.e. A z kim kojarzy nam się Europa w IX wieku? No właśnie, z Wikingami! Wikingowie słynęli z budowy długich, zwinnych łodzi, którymi pływali w różne strony świata w poszukiwaniu bogactw. Przy czym ci z dzisiejszej Danii i Norwegii żeglowali po otwartych morzach, żeby łupić zapyziałą Anglię albo zasiedlać bezludną dotąd Islandię, podczas gdy Wikingowie ze Szwecji, zwani Waregami, pływali na wschód -- na drugą stronę Bałtyku, a stamtąd w górę rzek, aby znaleźć śródlądową trasę do Morza Czarnego i dalej, aż do Konstantynopola -- największego i najbogatszego miasta ówczesnej Europy. I to nie po to, żeby go jednorazowo splądrować, tylko żeby wymusić umowy handlowe na korzystnych dla siebie warunkach (my wam dajemy futra i niewolników, a wy nam -- wino, przyprawy i złoto). Kiedy już tę trasę odkryli -- w górę rzek Wołchow i Łować, a potem w dół Dniepru -- to pozakładali miasta -- przede wszystkim Nowogród Wielki nad Wołchowem oraz Kijów nad Dnieprem -- żeby zapewnić sobie monopol na ustanowionym przez siebie szlaku handlowym. Wkrótce miasta te stały się głównymi ośrodkami całej nowej cywilizacji, która wyrosła wokół drogi rzecznej prowadzącej ,,od Waregów do Greków". A jako że założycielami tej cywilizacji byli Wikingowie, którzy pewnie częściej wiosłowali niż żeglowali, to nazwano ją ,,Ros" -- od staronordyckiego słowa '',,róðr"'', które znaczyło tyle, co ,,wiosło" lub ,,ster" (ten sam źródłosłów ma fińska nazwa Szwecji -- '',,Ruotsi"''). Zaś miejscowa ludność słowiańska, z którą panujący Waregowie prędko się zasymilowali, przerobiła tę nazwę na ,,Ruś".
Władcy Rusi (przez dzisiejszych historyków zwanej ,,kijowską") z dynastii Rurykowiczów -- Wikingowie o słowiańskich imionach, których dokonania sławią nawet islandzkie sagi -- stworzyli na nizinach wschodniej Europy potężne państwo. Włodzimierz Wielki (po staronordycku: Waldemar; pan. 980--1015) rozważył wszystkie wady i zalety judaizmu, islamu, katolicyzmu i prawosławia, po czym wybrał to ostatnie na religię państwową. Za rządów jego syna, Jarosława Mądrego (Jarisleifa; pan. 1016--1054), cywilizacja ruska osiągnęła szczyt rozwoju. Księżniczka Anna Jarosławna, którą ojciec wydał za mąż za króla francuskiego Henryka I, chciała wracać do domu zaraz po przyjeździe przyjechawszy do Paryżastwiedziła, że to straszne zadupie, który nie umywał się i chciała wracać do wspaniałości Kijowa (na terenie dzisiejszej Moskwy, warto nadmienić, rosła wtedy puszcza).
Po śmierci Jarosława nastąpiło, jak to wtedy w tamtym czasie bywało, nastąpiło rozbicie dzielnicowe. Przez sto kilkadziesiąt lat istniały więc sobie różne księstewka ruskie, aż jedno po drugim dały się podbić przez pogańskich barbarzyńców: wschodnia część Rusi znalazła się pod jarzmem mongolsko-tatarskim, a zachodnią zajęli Litwini. Wyjątkami były Republika Nowogrodzka na dalekiej północy, której udawało się utrzymać względną niezależność i staroruską demokrację wiecową, oraz Ruś Halicka na południowym zachodzie, o którą rywalizowały katolickie królestwa Węgier i Polski. Katoliccy urzędnicy, piszący po łacinie, używali zlatynizowanych nazw Rusi Halickiej: dla Węgrów była to '',,Galicia"'', a dla Polaków -- '',,Russia"'' lub albo '',,Ruthenia"'' (potocznie po polsku używano nazwy ,,Ruś Czerwona" lub po prostu ,,Ruś"). Ostatecznie Polacy przeważyli nad Węgrami i województwo ruskie (z siedzibą już nie w Haliczu, lecz we Lwowie) stało się częścią Królestwa Polskiego.
== Imperium mongolskie a pierogi ==