* Prus, przepis
== Niestrawność Bigos ciężkostrawny ==
* Kamiński
* Ejsmont
* Makuszyński, szatan
== Metafory Bigos narodowy ==
* Makuszyński, ozór po polsku
* Piłsudski, konstytucja
* Bryll, Co o bigosie pisać narodowym? (parafraza Norwida)
* == Przepis =={{cytat| <poem>Trzeba garnek wziąć. Dość duży. Tak nas uczy doświadczenie. W trakcie bowiem gotowania I ciągłego próbowania Bigos kurczy się szalenie. W ten to garnek(Jak od dziecka w nas wpajano) Kilka kapust daje się: Więc krojona prosto z główki, Więc kiszona,Tudzież pasteryzowana. (Ta ostatnia to są nasze kapuściane głowy, Co niestety w tej postaci tylko idą jako towar eksportowy). Co tam mamy z resztek mięsa ładujemy w tę kapustę, Byle nie ogryzki jakieś, No i byle nie za tłuste. Na przyprawy kolej: Trochę trzeba wrzucić w tę kapustę angielskiego ziela, Liść laurowy vel bobkowy, Jałowcowych jagód (jak mawiano dawniej) małowiela, Grzybów, co nadadzą bigosowi taki bukiet aromatów, Że na zapach, to wysiada przy bigosie każdy bukiet kwiatów. W końcu śliw suszonych parę wrzućmy w pary kłęby, Pestki przedtem usunąwszy.Ze względu na zęby. Gotujemy jak najdłużej. Tydzień, a czasami nawet dwa. Kto cierpliwszy ten, rzecz jasna, wiele lepszy bigos ma. Dobry jestem człowiek wiec i tego nie ominę, Że w ostatniej fazie, To czerwonym trzeba bigos podlać winem. Teraz bigos co to jest, jak sądzę, wiecie. To jest właśnie to, co wszyscy o zimowej porze roku jecie. Oraz to, co aktualnie dzieje się na świecie.</poem>| źródło = Kern, przepisLudwik Jerzy, ''Bigos''}}
{{Nawigacja|poprz=Prawdziwy staropolski bigos}}