== Dygresja druga: Przypkowska zupa cebulowa ==
[[File:Maja Berezowska, Stanisław Leszczyński gotuje zupę.JPG|thumb|Król Stanisław Leszczyński doprawia zupę cebulową.<br>{{small|Mal. Maja Berezowska (1970)}}]]
[[File:Zupa cebulowa przypkowska.jpg|thumb|Przypkowska zupa cebulowa.<br>{{small|Ryt. Tadeusz Przypkowski}}]]
{{ Cytat
| Przypkowska zupa cebulowa (pod tą nazwą spopularyzowana już wśród smakoszy Paryża, a nawet serwowana w najlepszej restauracji Madrytu, od pokoleń tradycyjnie podawana w rodzinie Przypkowskich. Posiadając wszelkie cechy staropolskiej kuchni, nie figuruje jednak w drukowanych książkach kucharskich). Półtora litra chudego rosołu wołowego, 6 dużych słodkich cebul (jeżeli cebule zbyt ostre, zupa wymaga lekkiego przysłodzenia), 6 kromek żytniego ciemnego razowego chleba, 30 do 40 g masła i do smaku: gałka muszkatołowa, imbir, goździki korzenne, pieprz, sól i o ile można curry, która przecież wreszcie do Polski dociera! Cebule w cienkich plastrach przysmażyć na maśle na złoto, kromki chleba zaś osobno przysmażyć na chrupiąco, pokruszyć i razem z cebulą rozgotować w rosole, przetrzeć przez gęste sito, dodać korzeni do smaku indywidualnego i o ile przy tym ostygła – podgrzać przed podaniem w głębokich czarkach, z kruchymi ciasteczkami. Aleksander Dumas w swych gastronomicznych rozważaniach podaje anegdotę, jak Stanisław Leszczyński spóźnił się o dwa dni na przyjęcie do królowej córki w Wersalu, przyrządzając na ten polski sposób doskonałą francuską zupę cebulową, jaką mu w gospodzie po drodze podali.
| strony = 83
}} }}
<gallery>File:Maja Berezowska, Stanisław Leszczyński gotuje zupę.JPG|Król Stanisław Leszczyński doprawia zupę cebulową.<br>{{clearsmall|Mal. Maja Berezowska (1970)}}]]File:Zupa cebulowa przypkowska.jpg|Przypkowska zupa cebulowa.<br>{{small|Ryt. Tadeusz Przypkowski}}</gallery>
== Kawalerowie orderu ==