Z wizytą w Soplicowie: W kuchni Wojskiego
Z wizytą w Soplicowie |
Z wizytą w Soplicowie
- Comp. ferc. vs Kucharz dosk.
- Wojski - charakterystyka postaci
- Książka kucharska Wojskiego
- Wojski - kucharz dosk.
Spali: gospodarz domu, wodze i żołnierze; |
— XI, 99–102 |
Inni spali, bogowie i ziemscy rycerze; |
— Franciszek Ksawery Dmochowski: Iliada, t. I, Warszawa: w Drukarni Xięży Piarów, 1804, s. 135 |
Choć spóźniona pora, |
— XI, 109–115 |
Ma też kuchmistrz […] kucharzów w posłuszeństwie, poczciwości, trzeźwości trzymać i ochędóstwie całym […] A sam ma być do tego powodem ochędożny, trzeźwy, czujny, wierny, a nade wszystko panu swemu życzliwy i prędki. Kucharz ma być ochędożny z czupryną albo głową wyczesaną, z ogoloną głową, rękami umytymi, paznokciami oberżnionymi, opasany fartuchem białym, trzeźwy, nieswarliwy, pokorny, chyży, smak dobrze rozumiejący, […] a nade wszystko wszystkim usługujący. |
— CF, 9–10 [1] |
A jego jest powinność […] żeby zbytku nie uczynić, który jednak zbytek mierny potrzebny jest, bo jest ozdobą autorów bankietu, według starej przypowieści: lepiej mieć za talar szkody, niżeli za pół grosza wstydu. Na to umiejętny kuchmistrz pamiętać powinien, żeby głupim skąpstwem panu swemu wstydu nie uczynił. |
— CF, 7 [2] |
[…] Zawsze bowiem melius abundare quam deficere. |
— CF, 44 [3] |
W zamku całym był tylko pan Stolnik, ja, Pani, |
— II, 292–293 |
Wine […] began to be used in cooking […] One part for the dish, and two parts down the gullet of the cook. And when the cook called for wine, he was telling the truth when he said he needed it for the tongue - but for his own, not for the tongue of beef. And were he to be denied anything he requested, he would ruin the dish on purpose, pretending that he didn't have the proper ingredients needed to season it.
Tekst oryginalny:
|
Drugą ręką przetarte okulary włożył, |
— XI, 116–128 |
Świeżo pamiętna po dziś dzień w niemieckich i włoskich krajach nigdy nieporównana i wielkiego podziwienia godna ś[więtej] pamięci Książęcia J[ego] M[ości] Jerzego na Ossolinie, Wielkiego Kanclerza Koronnego, a najmilszego Rodzica W[aszej] Ks[iążęcej] M[ości], do Stolicy Apostolskiej i Namiestnika Chrystusowego Urbana VIII legacja, która wszystkiemu Zachodniemu Państwu, wielkim będąc podziwieniem, ogłosiła w rozum nieprzebranego Pana, jako i Splendor Dworu, niemniej i aparament [tj. urządzenie] stołu J[ego] M[ości], że książęta i panowie rzymscy uwiedzeni ciekawością na samo tylko obfitych potraw dziwowisko przychodzili, a widząc więcej, niż słyszeli, zdumiawszy się, odchodzili. Szczodrobliwości także nad wszystkimi potrzebnymi do ukontentowania każdego napatrzyć się nie mogli, tak dalece, że jeden z książąt rzymskich rzekł: dziś Rzym szczęśliwy, mając takiego posła, który swoją bytnością wszystko Państwo Rzymskie ozdobił. |
— CF, dedykacja [s. 2–4] |
Poselstwo Jerzego Ossolińskiego do Rzymu w 1633 r.
Co Wojski wyczytawszy pojmie i obwieści, |
Dwie rzeczy, których hojny pan uczty szuka, |
— XI, 152–153 |
Nie wiem, czy się podobna okazyja zdarzy |
— XII, 217–224 |
Lecz Wojski kończył, kielich napełniając trunkiem. |
— Adam Mickiewicz: Pan Tadeusz, rękopis; cyt. w: Jarosław Maciejewski: Mickiewicza wielkopolskie drogi, Wydawnictwo Poznańskie, 1972, s. 313–314; cyt. w: Renarda Ocieczek: „Zabytek drogi prawych zwyczajów” – o książce kucharskiej, kłórą czytywał Mickiewicz, w: Marek Piechota: „Pieśni ogromnych dwanaście...”: Studia i szkice o „Panu Tadeuszu”, Katowice: Wydawnictwo Uniwersytetu Śląskiego, 2000, s. 190 |
Podróże z Panem Tadeuszem, s. 84
Przypisy
Bibliografia
◀️ Poprzedni | 📜 Spis wpisów | [[|Następny ▶️]] |
⏮️ Pierwszy | 🎲 Losowy wpis | Najnowszy ⏭️ |
[[Kategoria: ]]