10 386
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
* Anegdota Dumasa Pośród owych przepisów nie mogło zabraknąć receptury na potrawę, która w domu Przypkowskich była zdecydowanym ''pièce de résistance'', kulinarną chlubą całego rodu, podawaną na wszystkich ważniejszych przyjęciach w ich jędrzejowskiej siedzibie, a teraz także w jędrzejowskich restauracjach. Chodzi tu o Leszczyńskim przypkowską zupę cebulową. Zupa cebulowa kojarzy się wprawdzie głównie z kuchną francuską, ale jej przypkowska wersja jest dodatkowo zagęszczona razowym chlebem i zupie cebulowejdoprawiona po staropolsku imbirem, goździkami i gałką muszkatołową.
File:Zupa cebulowa przypkowska.jpg|Przypkowska zupa cebulowa.<br>{{small|Ryt. Tadeusz Przypkowski}}
Tadeusz Przypkowski zawarł swoje garstronomiczno-historiozoficzne rozważania we wstępie do wspomnianej już książeczki ''Łyżka za cholewą, a widelec na stole'', lecz to jego żona Stefania umieściła na jej końcu rozdział o charakterze praktycznym. Obok przepisów Pożerskiego na kołduny litewskie i Cupra na karpia w śmietanie, umieściła rodzinne receptury stosowane przez kobiety, które wiernie gotowały trzem kolejnym pokoleniom mężczyzn w familii Przypkowskich.
[[File:Zupa cebulowa przypkowska.jpg|thumb|upright|Przypkowska zupa cebulowa.<br>{{small|Ryt. Tadeusz Przypkowski.}}]]
{{ Cytat
}} }}
{{ Cytat
<gallery>
File:Maja Berezowska, Stanisław Leszczyński gotuje zupę.JPG|Król Stanisław Leszczyński doprawia zupę cebulową.<br>{{small|Mal. Maja Berezowska (1970)}}
</gallery>
