10 384
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Podręczniki dobrych manier, często wierszowane i adresowane do wysoko urodzonych młodzieńców, cieszyły się wielką popularnością. Najstarzy tego typu tekst w języku polskim to słynny wiersz Przecława Słoty ''O chlebowym stole'' z początku XV w. Ale ówczesna polszczyzna byłaby tak niezrozumiała dla dzisiejszego czytelnika, że zamiast niego przytoczę urywki mniej znanego utworu, który napisano ponad sto lat później. Jest to spisana po łacinie przez Giovanniego Sulpizia da Veroli ''Pieśń o obyczajności chłopców'' (''De moribus puerorum''), przełożona w 1533 r. na język polski przez krakowskiego Niemca, Ambrosiusa Alantsee.
[[File:Krajczy.jpg|thumb|Średniowieczni krajczowie potrzebowali do pracy dobrego noża, za to widelec był opcjonalny. Ci, których widać na powyższych fragmentach francuskich miniatur (po lewej: z ''Bardzo bogatych godzinek księcia de Berry'' z ok. 1410 r.; po prawej: z ''Poszukiwań świętego graala Świętego Graala i śmierci króla Artura'' z XIV w.), radzili sobie bez widelców.]]
{{Cytat
