| tytuł = Monumenta Poloniae Historica
| inni r = tłum. Tadeusz Kowalski
| rozdział = Relacja Ibrahim ibn Jakuna Jakuba z podróży do krajów słowiańskich w przekazie al-Bekriego
| adres rozdziału = http://tomaszewska.com.pl/1gim.5r.tz.2.ibrahim.ibn.jakub.pdf
| wydawca =
}}
Już na pierwszy rzut oka widać, że to kompletna bzdura. Co zdanie, to błąd. W Polsce na ogół nie wybierano królowi następcy, tylko nowego króla już po śmierci lub ustąpieniu poprzedniego. Proces ten nazywano elekcją, a nie selekcją, i co by nie mówić o rzeczywistej władzy polskich królów, to jednak było to stanowisko zbyt ważne, by pozostawiać obsadzenie go owadom. Nie było też w Polsce nigdy króla o nazwisku Wiscionsky, a z tego, co wiadomo o polskich regaliach, to żadna z koron w wawelskim skarbcu koronnym nie była ozdobiona diamentową pszczołą. A jednak ktoś tę historyjkę uznał za na tyle wiarygodną, by ją zapisać w książce ze słowem encyklopedia „encyklopedia” w tytule., więc możne jest jest w niej jakieś ziarno prawdy?
== Król pszczół ==
Władysław Zacznijmy od tego króla obranego rzekomo przez pszczoły. Czy któryś z polskich monarchów miał cokolwiek wspólnego z tymi stworzątkami? Otóż, według na przykład ''Encyclopædii Britanniki'' w jej wydaniu z 1911 r., tak. Możemy się z niej dowiedzieć, że króla Władysława IVWazę nazywano „królem pszczół”. Czym ów władca, za czyjego panowania Rzeczpospolita osiągnęła szczyt potęgi (czyli, jak się chwilę zastanowić, osiągnęła moment, od którego zaczęła się staczać ku upadkowi) zasłużył na taki epitet?
{{ Cytat
| Władysław IV, który przejął koronę po ojcu w 1632 r., był najpopularniejszym monarchą, jaki kiedykolwiek zasiadał na polskim tronie. Szlachta, która miała „króla–kłodę” w Zygmuncie [III], uznała, iż Władysław powinien winien być „królem pszczół, od którego tylko miód dostaniemy” – innymi słowy, mieli nadzieję wyciągnąć od niego jeszcze więcej niż od jego poprzednika. Władysław zgadzał się na wszystko. Obiecał nigdy nie wypowiadać wojny ani nie gromadzić wojska bez zgody sejmu, zobowiązał się wszystkie urzędy obsadzić w określonym czasie, a szlachtę zwolnił z ostatniego jej obowiązku na rzecz skarbu, jakim było płacenie podatku dochodowego.
| oryg = Wladislaus IV, who succeeded his father in 1632, was the most popular monarch who ever sat on the Polish throne. The szlachta, who had had a “King Log” in Sigismund, were determined that Wladislaus should be “a King Bee who will give us nothing but honey” – in other words they hoped to wheedle him out of even more than they had wrested from his predecessor. Wladislaus submitted to everything. He promised never to declare war or levy troops without the consent of the sejm, undertook to fill all vacancies within a certain time, and released the szlachta from the payment of income-tax, their one remaining fiscal obligation.
| źródło = {{Cyt
}}, tłum. własne
}}
Władysław rzeczywiście był ulubieńcem szlachty, a jego elekcja była najspokojnieszą w dziejach polskiej monarchii – nikomu nie chiało się nawet kandydować przeciwko faworytowi wyborów.