10 439
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
File:Ekslibris Przypkowskiego.jpg|Ekslibrys Przypkowskiego
{{ Cytat
| Pamiętam doskonale to ostatnie święcone u Zamoyskiego.* W najbardziej uroczystym momencie najstarszy z nas, Alfred Lauterbach,† dyrektor zbiorów Zamku Królewskiego, miał dostojną przemowę. Ale kiedy doszedł do słów: „Tak tu wspaniale i spokojnie obchodzimy staropolskie święcone, w chwili, gdy ten Hitler… ten Hitler… ten Hitler”, nie mógł z tego Hitlera wybrnąć, dopóki mu Roman Jasiński‡ obok siedzący nie powiedział cicho: „w dupę jebany”, co też Lauterbach donośnie i uroczyście powtórzył. I zaszokowany tym skrzydlatym słowem usiadł czerwony jak burak! Zapanowała cisza, a stare ciotki Zamoyskiego próbowały udawać, że nie słyszały! Zamoyski wspaniale wyszedł z tej sytuacji. Wyjął z tylnej kieszeni dwa rewolwery i parokrotnie strzelił do stojących w rogach wypchanych wielkich niedźwiedzi. Ogary słysząc strzały, wyłamały drzwi i sforą zalały gości. W ten sposób sytuacja była delikatnie uratowana.
| źródło = Tadeusz Przypkowski, cyt w: {{Cyt
| tytuł = Rzeczpospolita
| nazwisko r = Miliszkiewicz
| imię r = Janusz
| rozdział = Na początek -- zupa cebulowa przypkowska
| adres rozdziału = https://archiwum.rp.pl/artykul/221765-Na-poczatek---zupa-cebulowa-przypkowska.html
| data = 3 kwietnia 1999
}}<br>* August Zamoyski (1893--1970), rzeźbiarz<br>† Jan Alfred Lauterbach (1884--1943), historyk sztuki<br>‡ Roman Jasiński (1900--1987), pianista}}
File:Tadeusz Przypkowski 1.jpg|Tadeusz Przypkowski
File:Przypkowscy.jpg|Tadeusz Przypkowski (1905–1977) – w fotelu pod portretem swojego ojca, Feliksa Przypkowskiego (1872–1951). Z prawej strony stoi jego syn, Piotr Maciej Przypkowski (ur. 1947), a po lewej – wnuk, Jan Aleksander Przypkowski (ur. 1973), obecny dyrektor Muzeum im. Przypkowskich.
File:Ekslibris gastronomiczny Przypkowskiego.jpg|Ekslibrys gastronomiczny Przypkowskiego
</gallery>
{{ Cytat
