Otwórz menu główne

Zmiany

Pszczeli król

Dodane 81 bajtów, 18:10, 26 cze 2019
== Mała dygresja: co by było gdyby…? ==
[[File:Vatel.jpg|thumb|left|Znany rosyjski aktor Żerar Depardio w tytułowej roli w filmie Rolanda Joffé pt. ''Vatel'' (2000)]]
Dwa lata po porażce w wyborach na króla Sarmatów, Wielki Kondeusz poniósł jeszcze dotkliwszą stratę: jego nadworny kuchmistrz, słynny François Vatel, popełnił samobójstwo. Było to trzeciego dnia wielkiej uczty, którą na zamku Chantilly rękami Vatela wystawiał Kondeusz dla Ludwika XIV. Był piątek, a dostawa ryb nie dojechała na czas, co Vatel uznał za plamę na honorze, którą zmyć mógł jedynie rzucając się (trzykrotnie!) na własną szpadę.
[[File:Vatel.jpg|thumb|left|Znany rosyjski aktor Żerar Depardio w tytułowej roli w filmie Rolanda Joffé pt. ''Vatel'' (2000)]]
Kto wie, może gdyby Kondeusz był został królem, Vatel żyłby dłużej? Może zrobiłby karierę na polskim dworze, a przypisywany mu wynalazek – bita słodka śmietana – byłby do dziś znany jako „krem warszawski”, a nie ''„crème Chantilly”''? Może poznałby osobiście Stanisława Czernieckiego, którego historyk Karol Estreicher nazwał „polskim Vatelem”? Czerniecki, autor najstarszej drukowanej polskiej książki kucharskiej, przez jakiś czas służył u Michała Wiśniowieckiego, zanim przeszedł na dwór książąt Lubomirskich w Nowym Wiśniczu. O ile ciekawszy niż polityczna rywalizacja Kondeusza z Wiśniowieckim byłby kulinarny pojedynek Vatela z Czernieckim!
[[File:Uczta koronacyjna.jpg|thumb|Uczta koronacyjna Michała Wiśniowieckiego]]
Historia potoczyła się jednak inaczej. Królem został Michał, ale nie na długo. Należał bowiem do tych z&nbsp;polskich monarchów, którzy lubili dobrze (i odrobinę za dużo!) zjeść i&nbsp;wypić. Kochowski pisał o&nbsp;nim, iż „w jadle był niewstrzemięźliwy, {{...}} pił daleko więcej piwa niż wina, z&nbsp;solą, cukrem i&nbsp;imbirem.”<ref>{{Cyt
| nazwisko = Kochowski