Zmiany

}}, maszynopis w zbiorach biblioteki Wyższej Szkoły Pedagogicznej (''École normale supérieure'') w Paryżu (sygn. IUHPS 55.3)</ref> Później ten sam szkic, ale po polsku i w bardziej popularyzatorskim tonie, umieścił w charakterze wstępu do niewielkiej książeczki pt. ''Łyżka za cholewą, a widelec na stole'', której trzon stanowią teksty Magdaleny z Kossaków Samozwaniec o tym, jak dawniej jadała polska szlachta, ilustrowane swawolnymi obrazkami Mai Berezowskiej. W swojej ,,prologowej gawędzie" Przypkowski przedstawił swój własny pogląd na sztukę kulinarną jako pełnoprawną dziedzinę sztuki w ogóle (,,pierwszą sztuką świata była -- sztuka mięsa!") i przestrzegał przed zagrożeniem, jakie stanowi dla niej industrializacja i standaryzacja.<ref>{{Cyt

* [[File:Ekslibris gastronomiczny Przypkowskiego.jpg|thumb|Ekslibrys gastronomiczny Tadeusza Przypkowskiego]]Przypkowski, który znaczną część swej kolekcji gastronomicznej zawdzięczał Pożerskiemu, pragnął w jakiś sposób swego zmarłego przyjaciela uczcić. I tak właśnie narodziła się idea powołania Orderu Pomiana. Pomysł na taką właśnię formę upamiętnienia wielkiego gastronoma wziął się, jak sądzę, z innego specjalistycznego orderu. Przypkowski był już bowiem aktywnym członkiem Orderu Białego Kruka. Rycerski Zakon Białego Kruka, założony w 1930 r., zrzeszał głównie krakowskich bibliofilów. Zgodnie z ustawą konstytucyjną Kapituły Orderu, ,,najwyższą cnotą Zakonu jest miłość do ksiąg".<ref> {{Cyt | tytuł = Salon Tradycji Polskiej | rozdział = Rycerski Zakon Białego Kruka | adres rozdziału = https://salontradycjipolskiej.pl/rycerski-zakon-bialego-kruka/ Order Białego Kruka]* Projekt odznaki orderowej: | data = 8 maja 2022 }}</ref> Reguła wzorowana na średniowiecznych zakonach rycerskich, elitarność i sekretność na miarę loży wolnomularskiej, hierarchia i tytulatura, symbole i rytuały -- wszystko to niewątpliwie oddziaływało na wzór ekslibrysuwyobraźnię Przypkowskiego, który zapragnął sam powołać podobną organizację, tyle że w dziedzinie gastronomii.  [[File:Herb i Ekslibrys Pomiana.png|thumb|left|Po lewej: herb Pomian – w polu złotym głowa bawola czarna przeszyta mieczem srebrnym w skos.<br>Po prawej: Ekslibrys Edouarda Pożerskiego de Pomiane zaprojektowany przez Tadeusza Przypkowskiego.]]Do współpracy nad tym projektem zwerbował swego znajomego, artystę malarza i grafika, Tadeusza Gronowskiego. Gronowski zaprojektował odznakę orderową, za wzór biorąc stworzony wcześniej przez Przypkowskiego ekslibrys Edwarda Pożerskiego. Ekslibrys zaś nawiązywał do znaku herbowego Pomian, który przedstawia w polu złotym głowę bawolą czarną (chociaż Długosz pisał, że żubrzażubrzą, i do tego, że z kolcem w nozdrzach) przeszyta mieczem srebrnym w skos.<ref>{{Cyt

}}</ref><br>Po prawej: Ekslibrys Edouarda Pożerskiego de Pomiane zaprojektowany przez Tadeusza Przypkowskiego]]Przypkowski zamienił tylko miecz na nóż skrzyżowany z widelcem. Tarczka w kształcie kielicha, na której ów przerobiony herb umieszczono, została dodatkowo zaprojektowana tak, aby mogła ewentualnie służyć jako podstawka pod talerz, dzięki której sos mógłby ściekać na jedną stronę.

Natomiast srebrną zapinkę wstążki orderowej zaprojektowali w kształcie kołduna ,,dla upamiętnienia faktu o historycznym znaczeniu, tego mianowicie, że Pożerski ubóstwiał kołduny".<galleryref>{{Cyt | tytuł = Spotkania z Zabytkami | nazwisko r = Miliszkiewicz | imię r = Janusz | rozdział = Przypkowski i PRLFile | adres rozdziału = https:Maja Berezowska, Sobieski i Marysieńka//polona.JPGpl/item-view/3bea1f8d-7c87-4b94-afbd-48b53b61861b?page=36 |Sobieski wydawca = Ministerstwo Kultury i MarysieńkaSztuki, Towarzystwo Opieki nad Zabytkami | miejsce = Warszawa | rok = 1996 | wolumin = 116File:Ekslibris gastronomiczny Przypkowskiego.jpg |Ekslibrys gastronomiczny Przypkowskiegostrony = 36 }}</galleryref>{{clear}}