[[File:Odznaka orderu Pomiana.jpg|thumb|upright=1.3|Odznaka orderu Orderu Pomiana]]
Na aukcjach numizmatyczno-falerystycznych pojawia się od czasu do czasu takie dziwne odznaczenie jak Order Pomiana.<ref> {{Cyt
| tytuł = Rzeczpospolita
[[File:Ekslibris gastronomiczny Przypkowskiego.jpg|thumb|Ekslibrys gastronomiczny Tadeusza Przypkowskiego]]
Przypkowski, który znaczną część swej kolekcji gastronomicznej zawdzięczał Pożerskiemu, chciał w jakiś sposób swego zmarłego przyjaciela uczcić. I tak właśnie narodziła się idea powołania Orderu Pomiana. Pomysł na taką właśnie formę upamiętnienia wielkiego gastronoma wziął się, jak sądzę, z innego specjalistycznego orderu. Przypkowski był już bowiem aktywnym członkiem Orderu Białego Kruka. Rycerski Zakon Białego Kruka, założony w 1930 r., zrzeszał głównie krakowskich bibliofilów. Zgodnie z ustawą konstytucyjną Kapituły Orderukapituły orderu, „najwyższą cnotą Zakonu jest miłość do ksiąg”.<ref> {{Cyt
| tytuł = Salon Tradycji Polskiej
| rozdział = Rycerski Zakon Białego Kruka
== Kawior i koniak kontra kaszanka i kawa zbożowa ==
W przeciwieństwie do Kapituły kapituły Orderu Białego Kruka, którego działalność otaczał zawsze nimb tajemniczości na miarę loży wolnomularskiej, Przypkowski od początku zakładał, że głównym celem Orderu Pomiana będzie promocja – przede wszystkim kuchni polskiej na świecie, a trochę też samego Przypkowskiego i jego muzeum. A żeby to się udało, to wiedział, że trzeba było tym pomysłem zainteresować władze państwowe. Tylko jak przekonać komunistów do idei orderu, który wywodził się przecież z feudalnej tradycji zakonów rycerskich? Przypkowski przedstawiał tę ideę jako sposób na naprawę polskiej kuchni, która w czasach budowy komunizmu była już tylko cieniem swej dawnej chwały. Jedzenie w Polsce Ludowej było w powszechnym mniemaniu mało urozmaicone, monotonne, szare i nieciekawe. Przypkowski głosił więc potrzebę „poprawienia kuchni publicznej bez obalenia ustroju”. Pozostawało jeszcze pytanie, z kim we władzach najlepiej o tym projekcie rozmawiać. Pozwólcie więc, iż przypomnę – szczególnie młodszym Czytelnikom – kto wówczas rządził w Polsce.
[[File:Cyrankiewicz i Gomułka.jpg|thumb|left|Józef Cyrankiewicz (z lewej) i Władysław Gomułka]]
<!-- A unanimous decision has been taken to strive for bringing Polish Cuisine, as a signal branch of Polish Culture, to its former glory through precise definition and realisation, upon a new systemic base, of its notion as an art founded on scientific empirical and research-based groundwork, contrariwise to its heretofore treatment as a bureaucratised craft or industry, which has led to its universally discussed downfall. It is the foremost task standing before the Chapter of the Order of Pomiane. -->
| źródło = Rezolucja przyjęta przez kapitułę orderu Orderu Pomiana w drugą rocznicę śmierci Edwarda Pożerskiego; cyt. w: {{Cyt
| tytuł = Przekrój
| nazwisko r = Kalkowski
}}
W sumie do kapituły zrekrutowano kilkanaście osób. Żaden z członków nie miał jakichś silnych związków z gastronomią poza tym, że zapewne lubił dobrze zjeść (bo w końcu kto nie lubi?). Poniżej zamieszczam listę pełnego – na tyle, na ile udało mi się ustalić – składu Kapituły kapituły Gastronomicznego Orderu Pomiana.
}}</ref> Po II wojnie światowej szef kuchni w Grand Hotelu w Sopocie oraz w ośrodku konferencyjno-wypoczynkowym Polskiej Akademii Nauk w pałacu w Jabłonnie.<ref>Biogram dołączony do listy odznaczonych orderem Orderem Pomiana, Muzeum im. Przypkowskich w Jędrzejowie</ref><ref> {{Cyt
| tytuł = Gazeta Powiatowa
| nazwisko r = Degiel
|-
|}
<span id=uwaga>*)</span> {{small|Kraj zamieszkania (bądź siedziby) – w chwili odznaczenia orderem Orderem Pomiana}}
== Potrawa piąta: Przypkowska zupa króla Stanisława ==