Zmiany

Praca naukowa nad procesem trawienia skłoniła go, by zająć się też kwestią zdrowego odżywiania, a&nbsp;co za tym idzie, właściwych technik przygotowania żywności. Jego mentorem w&nbsp;tym zakresie był starszy o&nbsp;pokolenie Francuz, którego rodzice też byli uchodźcami politycznymi z&nbsp;Polski – tylko że z&nbsp;czasów Wiosny Ludów. Był to Henryk Babiński, inżynier górnictwa, który pod pseudonimem Ali-Bab pisał książki kucharskie. Zwłaszcza jego monumentalne dzieło ''Gastronomie pratique'' (''Gastronomia praktyczna'') <ref> {{Cyt | nazwisko = Ali-Bab | tytuł = Gastronomie pratique&nbsp;: études culinaires suivies du Traitement de l'obésité des gourmands | url = https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k34113057/ | wydawca = Ernest Flammarion | miejsce = Paris | rok = 1923 }}</ref> było na początku XX&nbsp;w. jedną z&nbsp;głównych pozycji na francuskim rynku literatury kulinarnej.

Zachęcony przez Babińskiego, Pożerski postanowił opublikować swoje własne rozważania na temat tego, jak gotować smacznie i&nbsp;zdrowo zarazem. Był to esej na temat gastronomii teoretycznej, do której autor ''Gastronomii praktycznej'' sam napisał przedmowę, gdzie ogłosił, iż Pożerski kroczył oto śladami „mistrza nas wszystkich, nieśmiertelnego autora ''Fizjologii smaku''”. Ów nieśmiertelny autor, czyli Jean-Anthelme Brillat-Savarin{{czyt|Jean-Anthelme Brillat-Savarin}} (1755–1826), był słynnym smakoszem, ale naukowcem nie był żadnym, toteż jego książka, wbrew tytułowi, o&nbsp;fizjologii smaku tak naprawdę niedużo mówi. Stanowi raczej postulat, żeby naukowcy kiedyś się tym tematem zajęli. <ref> {{Cyt | nazwisko = Brillat Savarin | imię = Jean-Anthelme | tytuł = Physiologie du goût | url = https://gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k1063697/ | wydawca = G. de Gonet | miejsce = Paris | rok = 1848 }}</ref> Dzieło Pożerskiego, zatytułowane: ''Bien manger pour bien vivre'' (''Dobrze jeść, aby dobrze żyć''), było przyczynkiem do tego, aby ów postulat w&nbsp;końcu wypełnić. Pożerski postawił w&nbsp;nim tezę, iż gotowanie powinno być połączeniem sztuki z&nbsp;nauką: gastronomii z&nbsp;gastrotechniką (bo tak Pożerski ową naukę nazwał). Celem zaś winno być stworzenie takiej potrawy, która zapewni konsumentowi maksimum przyjemności, co z&nbsp;kolei wpłynie korzystnie na wydzielanie soków trawiennych, a&nbsp;tym samym – na stan jego zdrowia. „Odkrycie nowej potrawy – twierdził Pomian, cytując Brillat-Savarina – jest dla ludzkości większym pożytkiem aniżeli odkrycie nowej gwiazdy.”<ref>{{Cyt