Zmiany

Rok po tym, jak Bona Sforza została królową polską, we Florencji przychodzi przyszła na świat dziewczynka, która -- podobnie jak Bona -- pochodzi pochodziła z bardzo wpływowej włoskiej rodziny i zostanie miał w przyszłości zostać królową potężnego państwa na północ od Alp oraz -- też podobnie jak Bona -- zapamiętana zostanie została z jednej strony jako kobieta żądna władzy i bezwzględna, a z drugiej jako ta, która wzbogaciła kuchnię swej przybranej ojczyzny o wpływy włoskie. Mowa oczywiście o Katarzynie Medycejskiej.

Tak jak Sforzowie władają władali Mediolanem, tak Medyceusze, którzy wywodzą wywodzili się z drobnych kupców, przejęli na ponad trzysta lat władzę we Florencji. Katarzyna (Caterina de' Medici) nie ma miała nawet miesiąca, kiedy zostaje została sierotą, toteż jej wychowaniem zajmują zajęli się stryjowie jej ojca. Najpierw pod swe opiekuńcze skrzydła bierze wziął ją Giovanni de’ Medici, lepiej znany jako papież Leon X. Po jego śmierci pieczę nad Katarzyną przejmuje przejął Giulio de’ Medici, czyli papież Klemens VII.

W tym czasie Habsburgowie przejmują przejęli panowanie nad Neapolem i Hiszpanią (wraz z jej zamorskim imperium). Francja jest teraz zostałą tym samym otoczona habsburskimi posiadłościami z prawie każdej strony, co prowadzi doprowadziło do tego, że Wojny Włoskie przeradzają przerodziły się w otwarty konflikt między pomiędzy Habsburgami a Walezjuszami. Po stronie tych drugich opowiada opowiedziało się m.in. Państwo Kościelne, a żeby umocnić ten sojusz, w celu umocnienia tego sojuszu Klemens VII wydaje wydał czternastoletnią Katarzynę za francuskiego królewicza Henryka.

Zaborcza, przebiegła, okrutna -- działająca w czasie fancuskich wojen religijnych Katarzyna dorobiła się legendy jeszcze czarniejszej niż Bona---W 1547 r. Częściowo może i zasłużenieHenryk odziedziczył po zmarłym bracie tron francuski (jako drugi król o tym imieniu), lecz jej prawdziwe grzechy i przywary z pewnością zostały wyolbrzymione przez współczesnych jej pamflecistówa jego małżonka tym samym została królową. Henryk II nie pozwalał żonie mieszać się do polityki, a później przez powieściopisarzy z Alexandrem Dumasem na czele, który w ''Królowej Margot'' uczynił łoże chętniej dzielił z piękną Dianą de Poitiers. Pozycja Katarzyny główną sprawczynię rzezi hugenotów wzmocni się dopiero po jego śmierci w Noc św. Bartłomiejaturnieju rycerskim, kiedy to tron francuski przejmą kolejno ich synowie: Franciszek II, no Karol IX i -- rzecz jasna -- przyczepił jej łatkę diabolicznej trucicielkiwreszcie Henryk III.