Następne chronologicznie źródło, w którym po raz pierwszy pojawiają się zapożyczone z włoskiego nazwy warzyw, to polski przekład ''Ksiąg o gospodarstwie'' Pietra de Crescenzi z 1549 r. To tam po raz pierwszy można natknać się na słowo ,,por" (z wł. '',,porro"''), które z czasem wyparło rodzimy, słowiański ,,łuk"; a także na ,,faseol" (z wł. '',,fagioli"''), który to wyraz z czasem wyewoluował w polszczyźnie we ,,fazoły", a wreszcie -- w ,,fasolę". Fasola to zarazem pierwsze warzywo pochodzące z odkrytej tylko pół wieku wcześniej Ameryki, które -- poprzez Włochy -- trafiło do Polski.
[[File:Fasola.JPG|thumb|upright=.6|left|Fasola według ilustracji w poradnika poradniku P. de Crescenzi (1549)]]
{{ Cytat
| Sam też '''por''' albo łuk świeży, gdy bywa przykładan na miejsce, gdzie wąż ukąsi, jad on wyciąga; warzony lepak [natomiast] a migdałowym omaszczony olejem pobudza wzwód a żądzę cielesną.