9312
edycji
Zmiany
brak opisu edycji
| rok = 1999
| strony = 169
}}, tłum. własne | oryg = Bigos is one of those Polish dishes that has been romanticized in poetry, discussed in its most minute details in all sorts of literary contexts, and never made in small quantities. Historically, it was served at royal banquets or to guests at meals following a hunt. It was made invariably from several types of game and served during winter. Bigos has gradually assumed the character of a Christmas and Easter dish in Poland, and today recipes are as varied and as complex as any Italian recipe for tomato sauce. In fact, some Poles even add tomato sauce to the mixture. (It does not need it.)}}
Ale czy rzeczywiście bigos, jaki znamy obecnie, jest tak starożytną i specyficznie polską specjalnością, jak się nam wydaje?
| url = http://ebuw.uw.edu.pl/dlibra/docmetadata?id=283674
| miejsce = Kraków
| rok = 1643, (wyd. drugie)
| strony = 30
}}, tłum. własne }}
Kto czytał trylogię Sienkiewicza, ten może pamiętać, że słowa „bigosować” używano też metaforycznie w zgoła pozakulinarnych kontekstach. Bigosowanie było po prostu formą kaźni polegającą na siekaniu delikwenta szablami na drobne kawałeczki. Możemy się z nim spotkać na przykład we wspomnieniach Jana Chryzostoma Paska z 1662 r.:
{{cytatCytat
| Stał się tedy srogi ''fremitus'' [szmer] i trzaskanie szablami pytając się: „Kto taki? podajcie nam sam wnet go tu będziemy bigosowali.”
| źródło = {{Cyt