Zmiany

}} }}

Lelewel skupił się na daninach i&nbsp;karach sądowych opłacanych w&nbsp;miodzie i&nbsp;wosku oraz na historii polskiego prawodawstwa dotyczącego hodowli pszczół. Materii niewątpliwie istotnej, skoro do dzisiaj w&nbsp;ustawie tej rangi co kodeks cywilny mamy osobny artykuł dotyczący pościgu za uciekającym rojem.<ref>[http://prawo.sejm.gov.pl/isap.nsf/DocDetails.xsp?id=WDU19640160093 Ustawa z&nbsp;dnia 23 kwietnia 1964&nbsp;r. – Kodeks cywilny,] Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93, art. 182</ref> Ale o&nbsp;pszczelich klejnotach – ani słowa. Dlaczego zatem kresowy pasiecznik, pisząc o&nbsp;diamentowej pszczole powołał się na Lelewela? Wydaje mi się, że po odpowiedź musimy wrócić do dzieła Besslera, który po opisie m.in. elekcji polskiego króla przez pszczoły i&nbsp;pszczelego klejnotu w&nbsp;koronie podaje spis polskiej literatury poświęconej pszczelarstwu. I na pierwszym miejscu w&nbsp;tejże bibliografii jest właśnie dziełko Lelewela! Podejrzewam więc, że pasiecznik z&nbsp;Kresów informację o&nbsp;diamentowej pszczole znalazł u&nbsp;Besslera, a&nbsp;za źródło tej wzmianki błędnie uznał pierwszą pozycję z&nbsp;bibliografii. Ale to znaczy, że zatoczyliśmy kółko i&nbsp;nadal nie wiemy, skąd Bessler tę diamentową pszczołę wytrzasnął.