9887
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
[[File:Muchomór.jpg|thumb|upright|''Zagniewany, grzyb złamie, albo nogą kopnie; tak szpecąc trawę, czyni bardzo nieroztropnie.''<ref>A. Mickiewicz, ''op. cit.'', księga III, wersy 287–289</ref>]]
Dla szkodliwości albo niedobrego smaku;
Lecz nie są bez użytku, one zwierza pasą
I gniazdem są owadów , i gajów okrasą.
Na zielonym obrusie łąk jako szeregi
Naczyń stołowych sterczą: tu z krągłymi brzegi
Niby czareczki różnym winem napełnione;
'''Koźlak''', jak przewrócone kubka dno wypukłe;
'''Lejki''', jako szampańskie kieliszki wysmukłe ;
'''Bielaki''' krągłe, białe, szerokie i płaskie,
Jakby mlekiem nalane filiżanki saskie;
Znowu mamy tu różne gatunki surojadek, czyli gołąbków; sądząc po kolorach, może chodzić o '''gołąbka smacznego''' (''Russula delica''), '''jasnożółtego''' (''Russula claroflava'') i '''ciemnopurpurowego''' (''Russula atropurpurea''). „Koźlak”, którego poeta porównał do staropolskiej kulawki, czyli kieliszka z wypukłym dnem, z którego zawsze trzeba wypić do końca, zanim się go odstawi na stół, to pewnie '''koźlarz sosnowy''' (''Leccinum vulpinum''). „Lejki” i „bielaki” można zidentyfikować jako owocniki '''lejkowca dętego''' (''Craterellus cornucopioides'') i '''mleczajowca biela''' (''Lactarius piperatus''). I wreszcie '''purchawka''', czyli któryś z gatunków rodzaju ''Lycoperdon''. Przepięknie obrazowe porównanie tych grzybów do różnego rodzaju szkieł stołowych prowadzi nas do tematu staropolskich trunków. Ale co pito w Soplicowie, to już temat na osobny wpis.
[[File:Muchomór.jpg|thumb|upright=.6|„''Zagniewany, grzyb złamie, albo nogą kopnie; tak szpecąc trawę, czyni bardzo nieroztropnie.''”<ref>A. Mickiewicz, ''op. cit.'', księga III, wersy 287–289</ref>]]
Natomiast ten zakończmy napomnieniem Mickiewicza, jak postępować z grzybami niejadalnymi, a które nadal pozostaje aktualne:
{{ Cytat
| <poem>Ni wilczych, ni zajęczych nikt dotknąć nie raczy,
