Zmiany

Podobna wolta dokonała się później na antypodach – z&nbsp;tym że na odwrót. Do II Wojny Światowej Australijczycy, jak można się domyślić, pijali herbatę na modłę brytyjską. 3&nbsp;września 1939&nbsp;r., również na modłę brytyjską, przyłączyli się do wojny z&nbsp;Niemcami (w&nbsp;końcu król nie mógł być równocześnie w&nbsp;stanie wojny i&nbsp;pokoju z&nbsp;tym samym krajem). W&nbsp;miarę jak gospodarka Australii przestawiała się w&nbsp;tryb wojenny, wprowadzono kartki na podstawowe produkty spożywcze – w&nbsp;tym herbatę; mieszkańcy nie mieli innego wyjścia, jak pić jej mniej, niż mieli w&nbsp;zwyczaju. Początkowo Australijczycy wspierali Wielką Brytanię w&nbsp;walce z&nbsp;Niemcami i&nbsp;Włochami w&nbsp;Europie i&nbsp;Afryce, ale kiedy Japonia rozszerzyła swoją Strefę Wspólnego Dobrobytu Wielkiej Azji Wschodniej na tyle, że zaczęła zagrażać wchłonięciem Australii, owo brytyjskie dominium podjęło bliższą współpracę wojskową ze Stanami Zjednoczonymi na pacyficznym teatrze wojny. W&nbsp;latach 1942–1945 przez ten siedmiomilionowy wówczas kraj przewinął się milion żołnierzy amerykańskich. Australijczycy psioczyli na Jankesów, że trzech rzeczy mieli za dużo: „za duży żołd, za dużo seksu i&nbsp;za dużo ich tu”. <ref>Po angielsku: ''„overpaid, oversexed and over here”''.</ref> Za to Australijki chętnie zapraszały Amerykanów do domu; ich głównym problemem okazało się to, że goście chcieli pić kawę – uważaną dotąd za produkt drogi, elitarny i&nbsp;trudny do sporządzenia. Gazety zaczęły drukować porady, jak parzyć kawę, żeby smakowała gościom z&nbsp;Ameryki. Dziennik wydawany w&nbsp;Melbourne podpowiadał, że: