Zmiany

Jest początek XV wieku. Od Grecji po Skandynawię i od Portugalii po Ruś starożytne pogańskie wierzenia (które, tak jak większość języków, którymi mówi się w Europe, pochodziły jeszcze od Praindoeuropejczyków) o praindoeuropejskich korzeniach uległy zapomnieniu, zastąpione przez monoteistyczne religie rodem z Bliskiego Wschodu: chrześcijańską, muzułmańską i żydowską. W całej? Nie! W nadbałtyckich puszczach ciągle jeszcze żyje nieustraszony lud, który w świętych gajach nadal oddaje cześć bogom swoich przodków. Co więcej, nie dość, że nie uległ obcemu podbojowi, to w ciągu ostatnich stu lat sam podbił sąsiednich wyznawców prawosławnego chrześcijaństwa, islamu i judaizmu, i stworzył mocarstwo, które ciągnie się od Bałtyku po Morze Czarne. To „Litwa, wyszedłszy ze swoich lasów i bagnisk, niszczyła mieczem i ogniem okoliczne państwa, i stała się wkrótce straszną na północy. Dzieje nie wyjaśniły jeszcze dostatecznie, jakim sposobem naród tak słaby i tak długo obcym hołdujący, mógł od razu oprzeć się i zagrozić wszystkim swoim nieprzyjaciołom, z jednej strony prowadząc ciągłą morderczą z zakonem krzyżowym wojnę, z drugiej łupiąc Polskę, wybierając opłaty u Nowogrodu Wielkiego i zapędzając się aż na brzegi Wołgi i półwysep Krymski.”<ref>{{Cyt