10 227
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
== Bona ==
Królowa Bona pochodziła z rodu Sforzów, który przez cały XV wiek trząsł Mediolanem, jednym z najbogatszych (tak wówczas, jak i dziś) miast włoskich. Z królem Polski, która wyrastała właśnie na jedną potęg północnej Europy, zeswatał ją sam cesarz Maksymilian I Habsburg w ramach ogólnej rywalizacji Habsburgów z Jagiellonami o panowanie w Europie Środkowej i z francuskimi Walezjuszami o dominację we Włoszech. Ślub odbył się 6 grudnia 1517 r. w Neopolu, gdzie ponad dwa razy starszego od panny młodej Zygmunta reprezentował, jak to zwykle bywało, pełnomocnik. Królewscy posłowie donosili Zygmuntowi, że jego nowa żona odznacza się nie tylko urodą, wdziękiem i umiejętnością tańca, ale też wykształceniem i elokwencją, tak iż ,,w rozmowie, nauka i wymowa nie taka, jak jej płci właściwa, ale prawdziwie zadziwiająca" oraz że ,,nic nie wyrzekła, co by nie miało jakiejś wytworności bądź w przenośniach, bądź też w najozdobniejszym wysłowieniu się."<ref>{{Cyt | nazwisko = Bogucka | imię = Maria | tytuł = Bona Sforza | wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy | miejsce = Warszawa | rok = 1989 | strony = 58 }}</ref> Zachowany opis uczty weselnej, której dość kosmopolityczne ''menu'' może dać nam pewne wyobrażenie na temat kuchni, do której Bona mogła być przyzwyczajona.
[[File:Bona Sforza (drzeworyt).jpg|thumb|upright|Bona Sforza (1494--1557), królowa polska]]
Na wiosnę następnego roku Bona przyjechała do Krakowa, aby zamieszkać na zamku wawelskim, którego wieloletnia przebudowa w modnym wówczas stylu renesansowym, prowadzona przez specjalnie sprowadzonych z Włoch architektów i rzemieślników, właśnie dobiegała końca.
Królewscy posłowie jeszcze z Neapolu donosili Zygmuntowi, że jego nowa żona odznacza się nie tylko urodą, wdziękiem i umiejętnością tańca, ale też wykształceniem i elokwencją, tak iż ,,w rozmowie, nauka i wymowa nie taka, jak jej płci właściwa, ale prawdziwie zadziwiająca" oraz że ,,nic nie wyrzekła, co by nie miało jakiejś wytworności bądź w przenośniach, bądź też w najozdobniejszym wysłowieniu się."<ref>{{Cyt
| nazwisko = Bogucka
| imię = Maria
| tytuł = Bona Sforza
| wydawca = Państwowy Instytut Wydawniczy
| miejsce = Warszawa
| rok = 1989
| strony = 58
}}</ref> W Krakowie, ku niemałemu przerażeniu polskiej szlachty, a pewnie i samego króla, okazało się, że Bona ma także głowę do polityki i smykałkę do interesów. Małżonka władcy, która nie poprzestawała na rodzeniu następców, ale mieszała się też do spraw państwowych, budziła w konserwatywnej Polsce znacznie większe zdumienie niż we Włoszech. Bonie udało się nawet doporowadzić do tego, by w monarchii elekcyjnej, jaką była Polska, jej jedynego syna wybrano i koroniwano na króla jeszcze za życia ojca.
[[File:Ogrody wawelskie.jpg|thumb|Zrekonstruowany na Wawelu skrzyniowy ogród ziołowy z czasów królowej Bony]]
