9127
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Myślę, że prawie każdy Polak przynajmniej raz w życiu jadł coś podobnego. Główna różnica w samej recepturze jest taka, że dziś ugotowalibyśmy ryż na mleku, a dopiero potem polali śmietaną, natomiast tutaj ryż gotuje się już w śmietanie. Istotniejsza różnica jest w tym jak ten przysmak był i jest postrzegany. Dla jest to proste danie, wręcz banalne, choć możemy myśleć o nim z nostalgią jako o słodkim smaku dzieciństwa. W XVI w. był to szczyt luksusu. Ryż, cukier i cynamon trzeba było sprowadzać z zamorskich krain za grube pieniądze. Masło i śmietanę pozyskiwano wprawdzie lokalnie, lecz były to najdroższe produkty mleczarskie. W kuchni, w której szczególną rolę odgrywały kolory, potrawy białe ceniono szczególnie wysoko -- stąd dbałość, by ryżu przypadkiem nie przypalić. Krótko mówiąc -- była to kasza na bogato.
Do wykonania tego przepisu użyłem śmietany 30%, którą jednak rozrzedziłem nieco mlekiem. Cukru --trzcinowego, bo buraczanego w XVI w. nie znano -- dodałem już na etapie gotowania, żeby dobrze się rozpuścił. Na koniec posypałem ryż sproszkowanym cynamonem -- i gotowe! Smakowało przyjemnie -- jak ryż ze śmietaną, cukrem i cynamonem.
<gallery mode=packedheights="180px">File:Ryż w śmietanie 2.jpg| Bierzemy ryż, śmietanę, cukier i cynamon.File:Ryż w śmietanie 3.jpg| Gotujemy ryż w śmietanie...File:Ryż w śmietanie 4.jpg| Aż zgęstnieje.File:Ryż w śmietanie 6.jpg| Posypujemy cynamonem i gotowe.
</gallery>
