Zmiany

Przejdź do nawigacji Przejdź do wyszukiwania

Gastronomiczny Order Pomiana

Dodane 307 bajtów, 26 maja
[[File:Henryk Babiński.jpg|thumb|upright=.7|left|Henryk Babiński (1855--1931), znany też jako Ali-Bab, autor książek kucharskich]]
Zachęcony przez Babińskiego, Pożerski postanowił opublikować swoje własne rozważania na temat tego, jak gotować smacznie i zdrowo zarazem. Był to esej na temat gastronomii teoretycznej, do której autor ''Gastronomii praktycznej'' sam napisał przedmowę, gdzie ogłosił, iż Pożerski kroczył śladami ,,mistrza nas wszystkich, nieśmiertelnego autora ''Fizjologii smaku''". Ów nieśmiertelny autor, czyli Jean Anthelme Brillat-Savarin (1755--1826), był słynnym smakoszem, ale naukowcem nie był naukowcemżadnym, toteż jego książka, wbrew tytułowi, o fizjologii smaku tak naprawdę niedużo mówi. Stanowi raczej postulat, by żeby naukowcy kiedyś się tym tematem zajęli. Dzieło Pożerskiego, zatytułowane: ''Bien manger pour bien vivre'' (''Dobrze jeść, aby dobrze żyć''), było przyczynkiem do tego, aby ów postulat w końcu wypełnić. Pożerski postawił w nim tezę, iż gotowanie powinno być połączeniem sztuki (zwanej gastronomią) z nauką. Celem gastrotechniki -- bo tak Pożerski ową naukę nazwał -- było stworzenie takiej potrawy, która zapewni konsumentowi maksimum przyjemności, co z kolei wpłynie korzystnie na wydzielanie soków trawiennych, a tym samym na stan jego zdrowia. ,,Odkrycie nowej potrawy -- twierdził Pomian, cytując Brillat-Savarina -- jest dla ludzkości większym pożytkiem aniżeli odkrycie nowej gwiazdy."<ref>{{Cyt
| nazwisko = Pomiane
| imię = Édouard de
}}</ref>
Były to jednak czasy, kiedy sprawy kulinarne uważano za niepoważne i niegodne naukowca, toteż Pożerski, który swoje publikacje naukowe zawsze podpisywał swym polskim imieniem i nazwiskiem, postanowił – podobnie, jak Babiński – pisać o gastronomii i gastrotechnice pod pseudonimem. Tylko nieco mniej niepoważnym niż ,,Ali-Bab". Edward Pożerski herbu Pomian utworzył więc swój ''nom de plume'' od francuskiej wersji swego imienia oraz sfrancuszczonej nazwy swego rodu herbowego, a mianowicie: Edouard de Pomiane. Pod tym samym pseudonimem zaczął wkrótce publikować książki z przepisami, aby teoretyczne założenia gastrotechniki wprowadzać w życie. Był też pierwszą osobą, która prowadziła program kulinarny w radiu. Krótko mówiąc, Edouard de Pomiane stał się gastronomicznym celebrytą.

Menu nawigacyjne