Zmiany

Na czym dokładnie polegała ta innowacja? Widelec jako przyrząd kuchenny znany był już na długo przed Henrykiem Walezym, z tym że był znacznie większy niż dzisiejszy widelec stołowy i służył głównie krajczemu kucharzom do przytrzymywania wyławiania wielkich kawałów mięsiwa z kotła albo zdejmowania ich z rożna, a następnie krajczemu do przytrzymywania ich podczas krojenia ich na mniejsze porcje. Zgodnie ze średniowiecznymi zasadami etykiety stołowej pokrojone już kęsy mięsa, pływające przeważnie w jakimś rzadkim sosie, biesiadnicy wyjmowali ze wspólnej misy nożem, łyżką lub po prostu palcami. Używanie do tego celu widelca byłoby dla ludzi w tamtych czasach równie dziwne, jak dla nas jedzenie zupy chochlą. Nie mówiąc już o kierowaniu tak niebezpiecznego przyrządu w kierunku własnej twarzy! Opór przed wprowadzeniem widelca stołowego był długi i silny; lekarze uważali widelec za zagrożenie dla zdrowia, a księża -- za niemoralny zbytek.