== Kuchnia polska według Larousse Gastronomique ==
{{ Cytat
| Kuchnia polska stanowi odbicie bardzo różnorodnych wpływów. Wiele słowiańskich potraw stanowi przejawbliskich związków polsko-rosyjskich. Również Kościół katolicki był zawsze w Polsce obecny, w związku z czym do tej pory przyrządza się potrawy i przysmaki właściwe różnym świętom religijnym; również obecność wspólnoty żydowskiej odcisnęła swoje piętno na polskiej gastronomii.
Polacy mają opinię miłośników solidnego jedzenia i obfitego napitku. Na poranny posiłek składają się często mięsa na zimno i wędliny, nastomiast posiłek wieczorny obejmuje ziemniaki ze zsiadłym mlekiem, „klouski” (rodzaj knepfli), paszteciki oraz duże ravioli, które podaje się z zupą; do tych ostatnich zaliczają się „pirojki”, „cyrniki”, „cromesqui” i inne „varieniki”, występujące również w Rosji. Około godziny 14 podaje się tradycyjnie główny polski posiłek („obiad”), który składa się z kilku dań. Zupy je się zawsze w dużych ilościach: przede wszystkim „barszcz” (przypominający rosyjski „borchtch”), ale także „zupę szczawiową” (ze szczawiem i wędzoną słoniną), „chlodnik”, „rassolnick”, „krupnik” (krem z jęczmienia z warzywami), jak również „kapusniack” (z kapustą, selerem i słoniną) oraz „stchi” (jednogarnkowe danie z wołowiny oraz wieprzowych uszu i ozora z dodatkiem kopru włoskiego).