Zmiany

[[File:Zakwas na żur.jpg|thumb|left|upright|Zakwas na żur]] Niektóre z najstarszych francuskich wzmianek o tym niby-polskim zaczynie używają pisowni „''poolisch''” lub „''polisch''”, co podpowiada alternatywną wersję powyższej etymologii, a mianowicie, że to słowo pochodzi nie z angielskiego, lecz z niemieckiego. Ale czy „polski” po niemiecku nie pisze się przez „n”, czyli „''polnisch''”? W dzisiejszej standardowej niemczyźnie – owszem, ale jeszcze w XIX w., zwłaszcza w odmianach południowych, używanych m.in. w Austrii, to samo słowo pisało się też w różnych wariantach bez „n”, jak: „''polisch''”, „''poolisch''”, „''pohlisch''” czy „''pollisch''”. A niektóre z nich pojawiały się również w kontekście zaczynu na chleb. Na przykład w reklamie prasowanych drożdży wiedeńskiej marki St. Marxer z 1865 r. jest mowa o metodzie „Polisch”. Z czasem to słowo w tym znaczeniu uległo zdało się ulec w niemczyźnie zapomnieniu, choć jeszcze sto lat później w niemieckim niemieckiej publikacji o pieczeniu chleba była mowa o cieście na chleb typu „''polische''”.

}}</ref>Niemniej, jak przyznaje sam dr Baerman, propozycja ta ma jedną zasadniczą wadę: brak na nią żadnego potwierdzenia w źródłach.