Zmiany

A więc znak nowego życia, ale tym razem powiązany już wyraźnie ze zmartwychwstaniem. I to tyle? Tyle. Trzy formułki tylko. Ale w takim razie po co ludzie kładą do swoich koszyków sól, pieprz, chrzan, masło, cukier itd., jeśli one wcale nie są uwzględnione w święceniu? Być może zawierają się w słowach i  „wszelkie pokarmy” z drugiej formuły, ale w takim razie można by włożyć do koszyka dowolne produkty żywnościowe. A jednak coś każe ludziom kłaść tam – oprócz chleba, ciasta, mięsa, wędlin i jajek – także inne, ale bardzo konkretne rzeczy. Tylko kto lub co? Jeśli to nie formuły benedykcyjne, to spróbujmy poszukać w jeszcze bardziej autorytatywnym źródle: Piśmie Świętym.

== „A &nbsp;on wziął i&nbsp;jadł” ==Autorowi Ewangelii według św. Łukasza bardzo zależało na podkreśleniu, że Jezus po śmierci i&nbsp;zmartwychwstaniu był na powrót człowiekiem z&nbsp;krwi i&nbsp;kości, ze wszystkimi normalnymi potrzebami fizjologicznymi. A&nbsp;po trzech dniach, w&nbsp;trakcie których nie miał przecież nic w&nbsp;ustach, musiał być głodny. Ewangelia opisuje więc dwa posiłki, które Jezus spożył w&nbsp;ciągu pierwszego dnia po wyjściu z&nbsp;grobu. Najpierw spotkał dwóch ze swoich uczniów po drodze do Emaus. Oni wprawdzie nie rozpoznali go, ale byli na tyle mili, że zaprosili go na kolację. „A &nbsp;gdy siedział z&nbsp;nimi za stołem, wziął chleb, pobłogosławił i&nbsp;łamiąc, podawał im.”<ref>{{Cyt