10 228
edycji
Zmiany
Na wiosnę następnego roku Bona przyjechała do Krakowa, aby zamieszkać na zamku wawelskim, którego wieloletnia przebudowa w modnym wówczas stylu renesansowym, prowadzona przez specjalnie sprowadzonych z Włoch architektów i rzemieślników, właśnie dobiegała końca.
[[File:Jan Matejko-Poisoning of Queen Bona.jpg|thumb|upright|left|Otrucie Bony Sforzy w Bari.<br>{{small|Mal. Jan Matejko (1859)}}.]]
Królewscy posłowie jeszcze z Neapolu donosili Zygmuntowi, że jego nowa żona odznacza się nie tylko urodą, wdziękiem i umiejętnością tańca, ale też wykształceniem i elokwencją, tak iż ,,w rozmowie, nauka i wymowa nie taka, jak jej płci właściwa, ale prawdziwie zadziwiająca" oraz że ,,nic nie wyrzekła, co by nie miało jakiejś wytworności bądź w przenośniach, bądź też w najozdobniejszym wysłowieniu się."<ref>{{Cyt
| nazwisko = Bogucka
| strony = 58
}}</ref> W Krakowie, ku niemałemu przerażeniu polskiej szlachty, a pewnie i samego króla, okazało się, że Bona ma także głowę do polityki i smykałkę do interesów. Małżonka władcy, która nie poprzestawała na rodzeniu następców, ale mieszała się też do spraw państwowych, budziła w konserwatywnej Polsce znacznie większe zdumienie niż we Włoszech. Bonie udało się nawet doporowadzić do tego, by w monarchii elekcyjnej, jaką była Polska, jej jedynego syna Zygmunta Augusta wybrano i koronowano na króla jeszcze za życia ojca.
Przyczyniło się to powstania czarnej legendy Bony, według której królowa była ,,dobra" tylko z imienia, a w istocie chorobliwie ambitna, zachłanna, skłonna do makiawelicznych machinacji oraz, jak na renesansową Włoszkę przystało, do trucicielstwa. Pomawiano ją otrucie dwóch pierwszych synowych (Elżbiety Habsburżanki i Barbary Radziwiłłówny) oraz dwóch ostatnich piastowskich książąt Mazowsza (Stanisława i Jana III), które dzięki temu zostało szybko anektowane przez Polskę. Na Mazowszu zresztą skłócona z synem Bona sama zamieszkała na osiem lat, po czy wróciła do Włoch. Tam polska królowa wdowa sama została otruta, prawdopodobnie na zlecenie Habsburgów, którzy winni jej byli zbyt dużo pieniędzy, bo mogli zostawić ją przy życiu.
[[File:Ogrody wawelskie.jpg|thumb|Zrekonstruowany na Wawelu skrzyniowy ogród ziołowy z czasów królowej Bony]]