Zmiany

=== Piana ===Krajobraz zimowy zrobiony z „piany”, czyli bitej śmietany na słodko, to jeszcze jeden koncept na barokową iluzję kulinarną wzięty z ''Compendium'' Czernieckiego. W wersji oryginalnej lało się ją na krzak rozmarynu, który z kolei obkładało się ulipkami, czyli krótkimi rurkami z kremem. Razem miało to udawać choinkę przykrytą czapą śniegu i leżące wokół niej szyszki. A robiło się to tak: [[File:Piana na krzaku rozmarynowym.jpg|thumb|<poem>„<i>Ale tymczasem wielki serwis barwę zmieniłI odarty ze śniegu już się zazielenił,Bo lekka, ciepłem letnim powoli rozgrzana,Roztopiła się lodu cukrowego piana</i>”<ref>A. Mickiewicz, ''op. cit.'', księga XII, wersy 159–162</ref>Krzak rozmarynoway oblany pianą (która zdążyła już częściowo spłynąć) i obłożony ulipkami – [https://www.facebook.com/kuchniastaropolska/photos/a.179545782062573/290733010943849/?type=3&theater dzieło pani Marty Stelmach na konurs „Smaki Lubelszczyzny”] </poem>]]

| Weźmij śmietany gęstej słodkiej tak wiele, jak potrzeba. Przydaj cukru tłuczonego. Rób puszką, której do ciasta używasz [tj. ubijaj w metalowym naczyniu], tak długo, aż się piana wezdmie {{...}} Możesz {{...}} na misę krzak rozmarynowy postawić, a na niego pianę lać, który tak postawisz: <br>Chleba chleba rżanego [tj. żytniego] rozkrój bochen na dwoje płasko. Z jednej części ośródkę wybierz, a masłem na to miejsce podlep i przyciśnij do misy, żeby to masło trzymało chleb mocno. A w ten chleb wsadź krzak rozmarynu, a będziesz lał pianę, a obsadziwszy ulipkami [tj. rurkami z kremem] i pocukrowawszy, dasz na misę.