10 271
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
File:KostrzewskiFranciszek.Grzybobranie.1860.jpg
File:Iwan Ł. Gorochow, Grzyby.jpg
brak opisu edycji
}}</ref> Dostępne są też różne atlasy grzybów - papierowe i internetowe. Ale większość Polaków zdobywa większość swojej wiedzy grzyboznawczej od rodziców i dziadków, a jako dorośli zbierają prawie wyłącznie te same kilka gatunków grzybów (drobny podzbiór wszystkich teoretycznie jadalnych gatunków), które zbierali w dzieciństwie. Atlasy nie mają większego wpływu na zmianę preferencji; co najwyżej przyczyniają się do ujednolicenia nazewnictwa grzybów w całym kraju.<ref>''Ibid.'', s. 332</ref>
[[File:Iwan Ł. Gorochow, Grzyby.jpg|thumb|left|''„Więc z gaju wychodziła gromada, niosąca krobeczki {{...}} pełne grzybów…”''<ref>{{Cyt | nazwisko = Mickiewicz | imię = Adam | tytuł = Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie: Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce = Lwów-Warszawa-Kraków | rok = 1921 | url = https://pl.wikisource.org/wiki/Pan_Tadeusz_(wyd._1921)/całość }}, księga III, wersy 691–694}}</ref><br>{{small|Mal. Iwan Ł. Gorochow}}]]Jakie zatem grzyby zbiera się w Polsce najchętniej? Na pierwszym miejscu króluje '''borowik szlachetny''' zwany też „prawdziwkiem” (''Boletus edulis''). Na drugim - podobny, lecz mniej ceniony , '''pogrzybek''' (podgrzyb brunatny, ''Imleria badia''), przez wschodnich Słowian nazywany „polskim grzybem”. Dalsze pozycje zajmują kolejno: '''kurki''' (pieprznik jadalny, ''Cantharellus cibarius''), różne gatunki '''maślaków''' (''Suillus''), '''rydze''' (mleczaj rydz, ''Lactarius deliciosus''), '''kanie''' (czubajka kania, ''Macrolepiota procera''), '''opieńki''' (opieńka miodowa, ''Armillaria mellea'') oraz niektóre gatunki '''gąsek''' (''Tricholoma''). Większość zebranych grzybów Polacy konserwują, tak by móc cieszyć się nimi przez cały rok, a nie tylko wczesną jesienią - głównie poprzez suszenie, względnie marynowanie w occie (np. maślaków, które nie nadają się do suszenia) lub mniej tradycyjne mrożenie. Polacy najczęściej zbierają grzyby na własne potrzeby, ale mają też konkurencję ze strony zawodowych grzybiarzy, których jest wprawdzie znacznie mniej (tylko 1% ogólnej liczby grzybiarzy), ale za to zbierają znacznie więcej niż zbieracze rekreacyjni.
Tak jest teraz; a jak było dawniej? Kto czytał ''Pana Tadeusza'', ten zapewne pamięta przepiękny opis „uroczystego obrzędu grzybobrania”, któremu oddawała się polsko-litewska szlachta. Ale czy pamiętacie, jakie konkretnie grzyby zbierali? I co zrobili z już zebranymi grzybami - zjedli od razu czy zasuszyli na zimę? Tego spróbujemy się dowiedzieć podczas naszej kolejnej wizyty w Soplicowie.
== „Grzybów było w bród” ==
[[File:KostrzewskiFranciszek.Grzybobranie.1860.jpg|thumb|''„Z hucznego śniadania wyszli na uroczysty obrzęd grzybobrania.”''<ref>A. Mickiewicz, ''op. cit.'', księga III, wersy 245–246</ref><br>{{small|Mal. Franciszek Kostrzewski}}]]
{{ Cytat
| <poem>Był gaj z rzadka zarosły, wysłany murawą;
== Pogardzone w braku ==
[[File:Muchomór.jpg|thumb|upright|''A kto schyla się ku nim, gdy błąd swój obaczy, zagniewany, grzyb złamie, albo nogą kopnie; tak szpecąc trawę, czyni bardzo nieroztropnie.''<ref>{{Cyt | nazwisko = A. Mickiewicz | imię = Adam | tytuł = Pan Tadeusz, czyli Ostatni zajazd na Litwie: Historia szlachecka z roku 1811 i 1812 we dwunastu księgach wierszem | wydawca = Zakład Narodowy im. Ossolińskich | miejsce = Lwów-Warszawa-Kraków | rok = 1921 | url = https://pl.wikisource''op.org/wiki/Pan_Tadeusz_(wydcit._1921)/całość }}'', księga III, wersy 270–273, 287–289 </ref>]]
{{ Cytat
| <poem>Inne pospólstwo grzybów pogardzone w braku
== Obrazki ==
<gallery mode=packed>
File:Grzybobranie.JPG
File:Tomasz Łosik - Promenade dans la forêt.jpg
File:Jan Chrucki. Naturmort z hrybami, 1842.jpg
File:Khrutsky-Still-life, 1839.jpg
