Zmiany

Ale gdybyśmy cofnęli się do czasów faktycznie bliższych bohaterom ''Trylogii'', to okaże się, że bigos można było wprawdzie jeść z kapustą -- ale kapusta była co najwyżej dodatkiem do bigosu, a nie jego integralnym składnikiem. Widać to najlepiej w XVII-wiecznym wierszu (a jakże!) Wacława Potockiego o polskim szlachcicu, co który to wybrał się na bankiet do Włocha na czczo i wrócił od z niego głodny, a po uczcie ze szpinaku, selera, szparagów i karczochów miał ochotę wreszcie najeść się mięsa.

PotockiPrzypomina to dawną anegdotę o Polaku, jak widaćco z podróży do Włoch wrócił wcześniej, niż zaplanował, miał dość brzydki zwyczaj zwracania bo bał się do służby , że jeśli w lecie częstowano go trawą, to w zimie będą go karmić sianem.<ref>Bystroń, Jan (1933) ''per[http://mbc.malopolska.pl/dlibra/docmetadata?id=87581 Dzieje obyczajów w dawnej Polsce : wiek XVI-XVIII,]'' "złodzeje"Warszawa, nakładem księgarni Trzaski, Everta i Michalskiego, s. Ale 473</ref> A wracając do wiersza Potockiego, to widać też tutaj wyraźnie, że iż słonina w kapuście oraz bigos cielęcy (czyli, przypomnijmy, posiekana cielęcina doprawiona na kwaśno-ostro-słodko) były jeszcze wtedy dwoma osobnymi potrawami.