Zmiany

W społecznościach łowiecko-zbierackich panował zwykle podział ról: mężczyzni polowali, a kobiety i dzieci zbierały. W społeczeństwach rolniczych, gdzie łowiectwo i zbieractwo praktykowano nadal, ale już jako uzupełnienie, a nie główne źródło pożywienia, ten podział ról nie tylko się utrzymał, ale nawet poszerzył o wymiar stanowy: polowanie, traktowane coraz bardziej jako sport, stało się domeną męskiej szlachty, a zbieractwo jagód, orzechów i ziół pozostawiono chłopstwu, w szczególności babom. W ''Panu Tadeuszu'' możemy akurat zaobserwować parę - młodą chłopkę i młodego chłopa - wspólnie zbierających leśne owoce i orzechy.

{{ Cytat| <poem>Wtem gałąź wstrzęsła się trącona,I pomiędzy jarzębin rozsunione grona,Kraśniejsze od jarzębin zajaśniały lica:To '''jagód''', lub '''orzechów''' zbieraczka, dziewica.W krobeczce z prostej kory, podaje zebrane'''Brusznice''' świeże, jako jej usta rumiane;Obok młodzieniec idzie, leszczynę nagina,Chwyta wlot migające orzechy dziewczyna.</poem>| źródło = A. Mickiewicz, ''op. cit.'', księga IV, wersy 81–88}} Zbieranie grzybów znalazło się w tej hierarchii zajęć gdzieś po środku. Jagody są wszystkie takie same, ale grzyb - każdy inny. Borowika ; borowika znacznie trudniej znaleźć w borze niż borówkę. O ile zwykłe zbieractwo to żmudna praca, to grzybobranie jest już ciekawym wyzwaniem, a nawet okazją do współzawodnictwa. W ; w niektórych językach jest wprost nazywane "polowaniem na grzyby". Wprawdzie grzybom brakuje kłów i pazurów, ale ryzyko zatrucia zapewnia jednak dodatkowy dreszczyk emocji.