10 270
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
{{ Cytat
| Z grzybów możni znali tylko: prawdziwe grzyby [tj. prawdziwki], rydze, smardze, pieczarki i trufle.
| źródło = ''Ibid.'', s. 47
}}
}}, tłum. własne }}
Z tym że ten wyidealizowany obraz nie jest do końca prawdziwy. Równolegle do hierarchii społecznej istniała bowiem hierarchia grzybów: te uważane za najsmaczniejsze były zarezerwowane dla szlachty, zaś pospólstwo musiało się obejść mniej lub bardziej jadalnymi, a na pewno mniej cenionymi gatunkami. Trzeba pamiętać, że las i wszystko, co się w nim znajdowało, należał do szlachcica. Chłopi na ogół mieli prawo pozyskiwania w nim różnych produktów, ale jako zapłatę lepsze gatunki grzybów musieli oddawać do dworu. Z pewnością należał do nich prawdziwek, którego do dziś nazywamy borowikiem „szlachetnym”, Niemcy mówią nań „''Herrenpilz''”, czyli „pański grzyb”, a w języku angielskim nosi miano „''king bolete''”, czyli „borowik królewski”. Jakie jeszcze grzyby szlachta zaklepywała dla siebie?
{{ Cytat
| Z grzybów możni znali tylko: prawdziwe grzyby [tj. prawdziwki], rydze, smardze, pieczarki i trufle.
| źródło = ''Ibid.'', s. 47
}}
Jak widać, grzybowy repertuar wysoko urodzonych był dość ograniczony. A i to dotyczyło tylko tych odważniejszych, co nie słuchali zaleceń dietetyków, by w ogóle nie tykać tych wilgotnych, brudnych i niewątpliwie niezdrowych, a nawet jadowitych bedłek.
Cytat
| Grzyby leśne – jest to pleśń z drzewa zgniłego wytłaczającego się przez wierzch ziemi i tam się organizująca! Większa połowa grzybów gwałtowną są trucizną, drugie mniej winne i za takowe znane. {{...}} Corocznie ogłaszają gazety o wymarłych całych domach z jedzenia grzybów. Poprawiłże się kto po tym? Przypuszczam mizerakowi, który w nędzy szukając pożywienia, hazarduje się na lada jakie potrawy; bogatszym darować nie można, że przez źle wyrozumiały zbytek takowe pożerają plugastwa.
| źródło = {{Cyt
| strony = 31–32
}} }}
== Pogardzone w braku ==
