Zmiany

Królewscy posłowie jeszcze z Neapolu donosili Zygmuntowi, że jego nowa żona odznacza odznaczała się nie tylko urodą, wdziękiem i umiejętnością tańca, ale też wykształceniem i elokwencją, tak iż ,,w rozmowie, nauka i wymowa nie taka, jak jej płci właściwa, ale prawdziwie zadziwiająca" oraz że ,,nic nie wyrzekła, co by nie miało jakiejś wytworności bądź w przenośniach, bądź też w najozdobniejszym wysłowieniu się."<ref>{{Cyt

}}</ref> W Krakowie, ku niemałemu przerażeniu polskiej szlachty, a pewnie i samego króla, okazało się, że Bona ma także głowę do polityki i smykałkę do interesów. Małżonka władcy, która nie poprzestawała na rodzeniu następców, ale mieszała się też do spraw państwowych, budziła w konserwatywnej Polsce znacznie większe zdumienie niż we Włoszech. Bonie udało się nawet doporowadzić do tego, by w monarchii elekcyjnej, jaką przecież była Polska, jej jedynego syna Zygmunta Augusta wybrano i koronowano na króla jeszcze za życia ojca.

Przyczyniło się to powstania czarnej legendy Bony, według której królowa była jawiła się ,,dobradobrą" tylko z imienia, a w istocie zaś była chorobliwie ambitna, zachłanna, skłonna do makiawelicznych machinacji oraz, jak na renesansową Włoszkę przystało, do trucicielstwa. Pomawiano ją otrucie dwóch pierwszych synowych (Elżbiety Habsburżanki i Barbary Radziwiłłówny) oraz dwóch ostatnich piastowskich książąt Mazowsza mazowieckich (Stanisława i Jana III), które dzięki temu zostało szybko anektowane . Na prędko anektowanym przez Polskę. Na Mazowszu zresztą skłócona z synem Bona sama zresztą zamieszkała na osiem lat, po czy czym w końcu wróciła do Włoch. Tam polska królowa wdowa sama została otruta, -- prawdopodobnie na zlecenie Habsburgówkróla hiszpańskiego Filipa II Habsburga, którzy winni który winny jej byli był zbyt dużo pieniędzy, bo mogli by mógł zostawić ją przy życiu.