10 384
edycje
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Ale na tym nie koniec, gdyż w tym samym 1891 roku pojawiły się dwie nowe publikacje, które rzuciły więcej światła na owe dwie karteczki. Po pierwsze, Benis wydał drugi tom swoich ''Inwentarzy'', w którym pojawiła się wzmianka o jednym egzemplarzu książki kucharskiej będącym w posiadaniu zmarłej w 1549 r. Heleny Gałczyny, wdowy po innym krakowskim drukarzu, Macieju Szarffenbergu. Z tym że tytuł owej książki zanotowano w formie: ''Kucharstvo''. Natomiast w księgozbiorze pozostawionym przez niejakiego zmarłego w tymże roku Szymona Tyrlikowskiego odnotowano cztery egzemplarze dzieła pt. ''Kucharsthvo''.
Po drugie, w Pradze, staraniem Čeňka Zíbrta, historyka z Uniwersytetu Karola, ukazał się reprint najstarszej drukowanej czeskiej książki kucharskiej, czyli wspomnianego już ''Kuchařství''.Dzięki temu kustosz Biblioteki Jagiellońskiej Władysław Wisłocki był w stanie porównać odkryte przez Wolskiego przepisy na ocet z recepturami książki czeskiej. Doszedł do wniosku, że owszem, Wolskiemu udało się odnaleźć fragmenty najstarszej wydrukowanej po polsku książki kucharskiej, z tym że był to przekład czeskiego ''Kuchařství'', którego tytuł został przetłumaczony nie jako ''Kuchmistrzostwo'', tylko ''Kucharstwo''.<ref>{{Cyt | nazwisko = Wisłocki | imię = Władysław | tytuł = Przewodnik Bibliograficzny | url = https://bcul.lib.uni.lodz.pl/dlibra/publication/106102/edition/95622/content | wydawca = nakładem własnym | miejsce = Kraków | data = październik 1891 | wolumin = 14/10 | strony = 166--167 }}</ref>
== „Kuchmistrzostwo” ==
