9095
edycji
Zmiany
Przejdź do nawigacji
Przejdź do wyszukiwania
Ale na tym nie koniec, gdyż w tym samym 1891 roku pojawiły się dwie nowe publikacje, które rzuciły więcej światła na owe dwie karteczki. Po pierwsze, Benis wydał drugi tom swoich ''Inwentarzy'', w którym pojawiła się wzmianka o jednym egzemplarzu książki kucharskiej będącym w posiadaniu zmarłej w 1549 r. Heleny Gałczyny, wdowy po innym krakowskim drukarzu, Macieju Szarffenbergu. Z tym że tytuł owej książki zanotowano w formie: ''Kucharstvo''. Natomiast w księgozbiorze pozostawionym przez niejakiego zmarłego w tymże roku Szymona Tyrlikowskiego odnotowano cztery egzemplarze dzieła pt. ''Kucharsthvo''.
Po drugie, w Pradze, staraniem Čeňka Zíbrta, historyka z Uniwersytetu Karola, ukazał się reprint najstarszej drukowanej czeskiej książki kucharskiej, czyli wspomnianego już ''Kuchařství''. <ref> {{Cyt | inni = red. Čeněk Zíbrt | tytuł = Kuchařstwij: O Rozličných krmijch, kterak se užitečnie s chutij strogiti magij | url = https://ndk.cz/view/uuid:c98b0870-7c8c-11dc-9c76-000d606f5dc6?page=uuid:c64b1dd9-1496-4ec4-8e98-d5a0279aba42 | wydawca = F. Šimáček | miejsce = Praha | rok = 1891 }}</ref> Dzięki temu kustosz Biblioteki Jagiellońskiej Władysław Wisłocki był w stanie porównać odkryte przez Wolskiego przepisy na ocet z recepturami książki czeskiej. Doszedł do wniosku, że owszem, Wolskiemu udało się odnaleźć fragmenty najstarszej wydrukowanej po polsku książki kucharskiej, z tym że był to przekład czeskiego ''Kuchařství'', którego tytuł został przetłumaczony nie jako ''Kuchmistrzostwo'', tylko ''Kucharstwo''.<ref>{{Cyt
| nazwisko = Wisłocki
| imię = Władysław
